Μια μάλλον άγνωστη πτυχή του γνωστού ιστορικού είναι η συγγραφή παιδικών βιβλίων. Οπου η Ιστορία περνάει μέσα από ιστορίες που αφηγείται ένας παππούς στα εγγόνια του

«Τότε που εγώ ήμουν παιδάκι σαν εσάς, και καθώς το μέρος όπου ζούσα ήταν μικρό, δηλαδή δεν είχε μουσεία και τέτοια για να μας πηγαίνουν εκεί εκπαιδευτικές επισκέψεις, και καθώς ήταν Κατοχή, δηλαδή κινδυνεύαμε να μας βομβαρδίσουν τα γερμανικά αεροπλάνα ή να μας πυροβολήσουν (…)».

Η περίπτωση των παιδικών βιβλίων του Βασίλη Κρεμμυδά είναι μάλλον μοναδική στην ελληνική βιβλιογραφία. Δεν είναι ασυνήθιστο, σε κάποιους επιστημονικούς κλάδους, κυρίως των φυσικών επιστημών, η επαφή με τα παιδιά να γίνεται και μέσα από τα λεγόμενα βιβλία γνώσεων. Στο πεδίο της ιστορικής επιστήμης, όμως, αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο. Οπως είναι μάλλον μοναδικό τον δίαυλο αυτό προς τα παιδιά να τον χρησιμοποιεί ένας ιστορικός της εμβέλειας του Κρεμμυδά, που είναι από τους εγκυρότερους μελετητές της ελληνικής –οικονομικής και όχι μόνο –Ιστορίας του 19ου αιώνα.

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς πρωτοκυκλοφόρησε βιβλίο για παιδιά το 2006. Πρόκειται για το «Καθημερινές ιστορίες για τα καράβια» (εκδ. Καλειδοσκόπιο) που πήρε μάλιστα το Κρατικό Βραβείο για παιδικά βιβλία γνώσεων. Κατόπιν ξεκίνησε μια σειρά βιβλίων στις εκδόσεις Τυπωθήτω (Gutenberg). Το πρώτο, το 2010, ήταν ξανά για τα καράβια («Ωρα καλή στην πρύμη σου κι αέρας στα πανιά σου…»), για να συνεχίσει, δύο χρόνια μετά, με το βιβλίο για τη μετανάστευση «Ο θείος από την Αμερική». Φέτος κυκλοφόρησε το τρίτο της σειράς, με τίτλο «Εσύ πώς έζησες μικρός, παππού;», ένα παραμύθι για την Κατοχή.

Και στα τρία αυτά βιβλία πρωταγωνιστεί ο παππούς Αχιλλέας που αφηγείται στα εγγόνια του ιστορίες. Και αυτή είναι η επιτυχία του, ότι ενώ αφηγείται απλές καθημερινές ιστορίες περνάει μέσα από χαραμάδες και στοιχειώδεις γνώσεις για τη μεγάλη Ιστορία της εποχής που τον απασχολεί. Για την περίοδο της Κατοχής, λ.χ., που και ο Βασίλης Κρεμμυδάς ήταν παιδί του Δημοτικού, αφηγείται με λεπτομέρειες το πώς ζούσαν οι άνθρωποι. Τι έτρωγαν, πώς επιβίωναν, πώς ζέσταιναν –αν ζέσταιναν –και πώς φώτιζαν το σπίτι, τι φορούσαν, πώς σιδέρωναν τα ρούχα. Αλλά μιλάει και για φτωχούς και πλούσιους, για την πείνα, αλλά και για το ποια εποχή είναι καλύτερη –και εδώ ο Κρεμμυδάς δεν αφήνει χώρο στη νοσταλγία.

Μιλάει επίσης διακριτικά για τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, για τις βόμβες και την κουραμάνα, αλλά και για τους συνεργάτες των κατακτητών. Καθηγητής πρώτα στη Μέση και μετά στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, επίσης παππούς ο ίδιος, ο Βασίλης Κρεμμυδάς ξέρει από παιδιά κάθε ηλικίας. Ξέρει πώς να τα φέρει κοντά στην έγκυρη γνώση, χωρίς να τα κάνει να βαρεθούν.