«Πώς να αφηγηθώ τα χάσματα της μνήμης; /Εζησα ηχηρά συμβάντα./ Ομως τα ζούσα/ μέσα από την πολλαπλή αντήχησή τους./ Εζησα αφηρημένα./ Κάπως έτσι εγγράφηκε εντός μου/ ένα κείμενο δυσανάγνωστο».

Δύο είναι οι πρωταγωνιστές στην πρόσφατη ποιητική δουλειά της Ιουλίας Τολιά. Ο ήχος –εξού και ο τίτλος «Ημερολόγιο ήχων» –και η ίδια. Για πρώτη φορά κόβει το νήμα που την χωρίζει με τον αναγνώστη και αποκαλύπτεται μέσα από μια εξομολόγηση θραυσματική, αλλά ικανή να εκφράσει την αγωνία της για όσα συνέβησαν, για όσα συμβαίνουν με λόγο λιτό, ελλειπτικό, μέσα από τον οποίο όμως καταφέρνει να πει όλα όσα στριμώχνονται σε μια ανθρώπινη ψυχή.