Είτε μας αρέσει, είτε όχι, ο Στίβεν Κινγκ αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο. Ο μετρ του τρόμου έχει εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες ανά τον κόσμο: τραβούν γιαταγάνι για χάρη του. Με πάνω από 50 μυθιστορήματα και 200 διηγήματα στο ενεργητικό του, γράφει καθημερινά – εκτός από δύο μέρες τον χρόνο. Η συγγραφή είναι ο τρόπος του να βλέπει τη ζωή και να καταπίνει τους φόβους του. Τους κάνει βιβλίο. Είναι, ίσως, ο μόνος εν ζωή συγγραφέας που ό,τι φανταστεί, όσο τρελό και να είναι αυτό, μπορεί να μας πείσει ότι έχει συμβεί σε λιγότερες από 50 σελίδες.

Ο Στίβεν Κινγκ έχει γράψει ορισμένα ανεξίτηλα έργα. Σύμφωνοι, πολλά από αυτά που εκδίδει φέρουν τα σημάδια της συγγραφικής βιασύνης, όμως, πώς να το κάνουμε, έχει γράψει τη «Λάμψη», το «Αυτό», τη «Νυχτερινή Βάρδια», τη «Μίζερι», τα «Χρήσιμα Αντικείμενα» και τόσα άλλα. Ακόμη έχει εκδώσει το «Περί συγγραφής», ένα από τα πιο φρέσκα και εύχυμα βιβλία για τη δημιουργική γραφή. Κι αυτό γιατί «δεν κρατάει τσίλιες για την λογοτεχνική αστυνομία». Δεν γράφει ατσαλάκωτα. Σηκώνει το χαλάκι και δείχνει όλους τους φόβους με το δάχτυλο. Εχει εκνευριστική ευκολία (και απίστευτη επιδεξιότητα) με τις μεταφορές: οι απρόοπτες αναλογίες στη φράση του, ο συνδυασμός του υψηλού με το χθαμαλό, κάτι που διακρίνει αρκετούς από τους σύγχρονους αμερικανούς συγγραφείς, χαρίζουν στις μεταφορές του λάμψη και παλμό. Οπως αναφέρει ένας από τους κριτικούς του: «Δεν είναι πια δεσμώτης των δαιμόνων του, αλλά ξέρει πού να τους βρει, όταν χρειάζεται να τους επικαλεστεί».

Ο Στίβεν Κινγκ δεν είναι άκαπνος από ζωή. Εχει δουλέψει ως εκπαιδευτικός, έχει παντρευτεί, έχει τρία παιδιά, υπήρξε αλκοολικός, ναρκομανής, μέλος σε μουσική μπάντα. Κινδύνεψε να πεθάνει σε αυτοκινητικό ατύχημα. Επέζησε και συνέχισε να γράφει. Το »Μεγάλο Βιβλίο των Ανώνυμων Αλκοολικών» του χαρίζει, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα μότο, αλλά και αρκετές φράσεις κλειδιά στο καινούργιο του μυθιστόρημα.

Η «Λάμψη» (1977) υπήρξε το μεγάλο του χιτ. Ακόμα κι όσοι δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, σίγουρα θα θυμούνται κάποια σκηνή στη διάσημη ταινία του Κιούμπρικ με τον Τζακ Νίκολσον (1980). Τριάντα επτά χρόνια μετά το βιβλίο που τους τρόμαξε όλους, ο Κινγκ επιστρέφει με το σίκουελ. Αρπαχτή, βιάστηκαν να πουν κάποιοι φαρμακόγλωσσοι στις ΗΠΑ. Οταν δημοσιεύτηκε, πήραν πίσω τα λόγια τους. Γιατί ο Κινγκ κατάφερε να γράψει ένα αξιανάγνωστο μυθιστόρημα και να επινοήσει μια πειστική δυστοπία και μια αγέλη αιωνόβιων τρομακτικών πλασμάτων.

Ομως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Θυμάστε τον Νταν Τόρανς; Το ξανθομάλλικο αγοράκι της «Λάμψης»; Ε, τώρα πια είναι ένας αλκοολικός, όπως ο μπαμπάς του, ενήλικος. Αφού πέρασε χρόνια περιπλάνησης, για να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και τα όσα έζησε, καταλήγει σε μια κωμόπολη στο Νιου Χαμσάιρ. Μπαίνει στους ΑΑ, που τον στηρίζουν. Δουλεύει σε έναν οίκο, ας τον πούμε ευγηρίας, στον οποίο καταφεύγουν κυρίως ετοιμοθάνατοι. Εκεί το «Δόκτωρ Υπνος» γίνεται το παρατσούκλι του. Εχει την ικανότητα να τους κρατά το χέρι και να τους γαληνεύει, όταν έρχεται η ώρα.

Χιλιόμετρα μακριά μένει η Αμπρα Στόουν, μια έφηβη με ανησυχητικά υψηλές πνευματικές δυνάμεις, με την οποία ο Νταν έρχεται σε νοητική επαφή από την εποχή που το κορίτσι ήταν βρέφος. Οταν η Αμπρα θα κινδυνέψει από μια αγέλη φαινομενικά καλοκάγαθων συνταξιούχων – οι οποίοι δεν είναι παρά μια αιμοδιψής αγέλη αιωνόβιων, με το όνομα «Αληθινός Δεσμός», που οργώνουν τη χώρα με αυτοκινούμενα, αναζητώντας παιδιά που έχουν τη «λάμψη», για να τα θανατώσουν αργά και βασανιστικά και να ρουφήξουν τον «ατμό» τους – ο Νταν θα σπεύσει. Στην πλοκή επιστρατεύονται τα πάντα: παράλληλα σύμπαντα, πνευματιστική επικοινωνία, τρόμος και υλακές, φαινόμενα, επιφαινόμενα, τόποι μαρτυρίου. Και φέτες κανονικής ζωής.

Σας ακούγονται κάπως υπερβολικά όλα αυτά; Ψεύτικα ίσως; Η μυθοποιητική ικανότητα του Κινγκ έγκειται ακριβώς εδώ: καταφέρνει να συντάξει όλα τα υπερβολικά και τερατώδη σε ένα σφιχτοδεμένο μυθιστόρημα με πλοκή, χαρακτήρες και έναν συγγραφικό κόσμο που γίνεται όλο και πιο πειστικός όσο προχωρούν οι σελίδες.

Τελευταία Νέα