Αν ένα μυθιστόρημα κατορθώσει να εκφράσει την εποχή του, εκφράζει και κάθε άλλη εποχή στο μέλλον. Το βιβλίο του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ «Ο µεγάλος Γκάτσµπυ» (εκδ. Αγρα) χειρουργεί την εποχή του αμερικανικού ονείρου καθώς μας εκθέτει την οικονομική, κοινωνική και ερωτική ανέλιξη του ήρωά του, ενός πάμπλουτου νέου Αμερικανού, που ξεκίνησε από το τίποτα και μέσα σε τρία χρόνια, από το 1919 έως το 1922, βιώνει το όνειρο της επιτυχίας ώς την πτώση, την πλήρη εκμηδένισή του. Ολα λοιπόν ήταν ένα φανταχτερό αερόστατο με το καλάθι του γεμάτο δολάρια, ψευδοχαρές, ρηχές ανθρώπινες σχέσεις, ώσπου τελικά αυτή η «φούσκα» σπάει και δεν μένει τίποτε, ούτε υλικό ούτε ηθικό υπόλοιπο ζωής. Είναι ένα μυθιστόρημα με ζωντανή ασπαίρουσα γλώσσα, γοητευτικές ανατροπές του μύθου, με ήρωες-μαριονέτες της εποχής του χρήματος και της φήμης που έχει το ένδυμα της δόξας με το οποίο ενδύεται ο πρωταγωνιστής. Θα μπορούσε το έργο αυτό να γραφτεί από ένα Ελληνα… Φιτζέραλντ για κάποιον Ελληνα Γκάτσμπι της εποχής του Χρηματιστηρίου, αναδεικνύοντας τη φούσκα της νεοελληνικής πραγματικότητας. Είναι ένα σημαντικό έργο, το οποίο πρέπει να διαβαστεί σε συνδυασμό με την πολυτάραχη ζωή του συγγραφέα και τη διεισδυτική ανάλυση του μεταφραστή Αρη Μπερλή.