Τι ήταν εκείνο που έκανε τον Λουίς Σεπούλβεδα να γράψει ένα τόσο ξεχωριστό βιβλίο, όπως τα «Τελευταία νέα από το Νότο» (εκδ. Οpera); Προφανώς η αγάπη για μια παρεξηγημένη στις ημέρες μας έννοια, όπως είναι αυτή της πατρίδας. Οπου η κατά Σεπούλβεδα πατρίδα, η Παταγονία δηλαδή, δεν έχει την παραμικρή εθνικιστική απόχρωση καθώς τα σύνορα-φράχτες απουσιάζουν. Δυστυχώς η απέραντη έκταση, την οποία φωτογραφίζει παρέα με τον Αργεντινό Ντανιέλ Μορτζίνσκι, είναι σήμερα ένας τόπος όπου η «ανάπτυξη» των τελευταίων δεκαετιών έχει μετατρέψει την παρθένα φύση και την ακόμη πιο παρθένα συνείδηση των ανθρώπων της σε άγονο έδαφος. Ταξιδεύοντας κάτω από τον 42ο Παράλληλο βιώνουν ημέρες του ανέμου και της σκόνης, συναντούν γκάουτσο, πίνουν μάτε, ξενυχτούν σε απίθανες ξαστεριές, μεθούν από ζωή· στο τέλος συνειδητοποιούν ότι η φιλία ανάμεσα στους λαούς καταργεί τα εθνικά μίση. «Πρώτα θα εξαφανιστούν αυτά τα βουνά, και μετά Αργεντίνοι και Χιλιάνοι θα κόψουν τους αδελφικούς δεσμούς τους» γράφει μια γρανιτένια πλάκα σε υψόμετρο 4.000 μέτρων. Τα αστραφτερά ελληνικά της μετάφρασης πιστώνονται σε έναν άριστο γνώστη του κόσμου στο τέρμα του κόσμου, τον Αχιλλέα Κυριακίδη.