Ο Σπύρο Λούκας μένει σε ένα άνετο διαμέρισμα «σε ολόκληρο τον πρώτο όροφο μιας τετράγωνης μονοκατοικίας αποικιακού στυλ στη γωνία Εμερσον και Πάινι Μπραντς, στα Χάιτς της 16ης, σε μια περιοχή με αέρα εξοχής, με ήσυχους δρόμους και σοκάκια βουκολικής ατμόσφαιρας, σε απόσταση μόλις δεκαπέντε λεπτών βόρεια του Λευκού Οίκου, χαμένη βαθιά μέσα στο κέντρο». Και γνωρίζει «την πρωτεύουσα σαν μπάτσος, αφού κυκλοφορούσε στους δρόμους τις περισσότερες ώρες που ήταν ξύπνιος».

Του αρέσει να βλέπει παλιές ταινίες και αθλητικά στην τηλεόραση και να παίζει Scrabble με την κυρία Λι, την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματός του στο καθιστικό της. Διαβάζει «τα βιβλία ανά δύο, ένα μυθιστόρημα και ένα δοκίμιο. Περνούσε από παλαιοβιβλιοπωλεία. Στο Σίλβερ Σπρινγκς Μπουκς, στην παλιά του γειτονιά, βρήκε δύο δοκίμια που τα είχε διαβάσει και τα είχε ευχαριστηθεί: το «Βασιλιάδες των B-movies» των ΜακΚάρθυ και Φλυν, και το «Σέρτζιο Λεόνε», την ογκώδη βιογραφία του Κρίστοφερ Φράυλινγκ».

Ο Λούκας ειδικεύεται στην ανάκτηση απολεσθέντων ή κλοπιμαίων. Χρεώνει 40% και παίρνει την αμοιβή του σε μετρητά. Ο βασικός εξοπλισμός του είναι ένα σημειωματάριο Moleskine (το «Κατά Λούκας ευαγγέλιο») στο οποίο σκιτσάρει διαγράμματα, ένα iPhone με το οποίο φωτογραφίζει τα πάντα, στέλνει SMS και σερφάρει στο Ιντερνετ για να βρει πληροφορίες, αλλά και κάποια εργαλεία στην καρότσα του τζιπ του, «ένα Cherokee του 2001, εκείνο το παλιό μοντέλο που θύμιζε κουτί, με τον θρυλικό εξακύλινδρο κινητήρα. Με το μαύρο Jeep, χωρίς το παραμικρό αυτοκόλλητο ή διακοσμητικό και το εργατικό του ντύσιμο, ο Λούκας περνούσε ηθελημένα απαρατήρητος, ένας τεχνίτης ίσως ή ελεγκτής της εταιρείας ηλεκτρισμού, άλλος ένας απλός εργαζόμενος της πόλης, που ασχολείται ήσυχα και ωραία με τις δουλειές του».

Πιστεύει ότι η απαγόρευση της μαριχουάνας είναι υποκριτική: «Δεν έβλεπε τίποτα στραβό σ’ αυτό. Αλλωστε και ο ίδιος κάπνιζε φούντα». Ακούει «ρέγκε, ska, dub και κιθαριστικό ροκ και συγκροτήματα που έπαιζαν σε μπαράκια. Του άρεσε η μουσική σόουλ όταν την άκουγε, αλλά οι περισσότεροι καλλιτέχνες τού ήταν άγνωστοι αφού δεν ήταν της εποχής του». Η «Προμήθεια» είναι το δέκατο έβδομο μυθιστόρημα του ελληνοαμερικανού συγγραφέα, το οποίο «επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά ότι ο Πελεκάνος είναι ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων της Αμερικής», όπως σχολίασε ο Στίβεν Κινγκ.

Θαυμαστής του Ντάσιελ Χάμετ, του συγγραφέα που εισήγαγε το στοιχείο του ρεαλισμού στην αστυνομική λογοτεχνία, αλλά και του Τζον Στάινμπεκ, ο Πελεκάνος αναδείχτηκε ένας από τους κορυφαίους αστυνομικούς συγγραφείς της εποχής μας χάρη σε μυθιστορήματα όπως «Η σαρωτική έκρηξη», «Φλεγόμενη πόλη», «Ζήτημα τιμής», «Ο κηπουρός της νύχτας», «Drama City» κ.λπ. (βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ και Πατάκη), στα οποία αφηγείται καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που τους γνωρίζει τριγυρνώντας και ο ίδιος στους δρόμους.

Ο ελληνοαμερικανός συγγραφέας, σεναριογράφος και ανεξάρτητος κινηματογραφικός παραγωγός κατάγεται από τη Σπάρτη, από όπου ο πατέρας του Πιτ μετανάστευσε σε ηλικία 13 ετών, ενώ η μητέρα του, Ελληνοαμερικανίδα επίσης, γεννήθηκε στην Αμερική. Ο ίδιος γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον το 1957 και προτού δημοσιεύσει το πρώτο του μυθιστόρημα το 1992 εργάστηκε ως μάγειρος, λαντζέρης, μπάρμαν και πωλητής σε κατάστημα γυναικείων υποδημάτων.

Εχει χαρακτηριστεί «Ζολά της Ουάσιγκτον», «διάδοχος του Ντάσιελ Χάμετ», «ο πιο κουλ αμερικανός συγγραφέας», «ο ποιητής του κόσμου του εγκλήματος της Ουάσιγκτον». Είναι πολυβραβευμένος, πραγματικά διάσημος όμως έγινε ως σεναριογράφος των επιτυχημένων τηλεοπτικών σειρών «Wire», για την οποία τιμήθηκε με βραβείο Emmy, «The Pacific» και «Treme».

Τόσο η πλοκή των μυθιστορημάτων του όσο και οι χαρακτήρες του είναι εξαιρετικά δομημένοι. Επίσης, οι διάλογοι των ηρώων του είναι τόσο φυσικοί και γρήγοροι που καθώς διαβάζεις νομίζεις ότι ακούς τις φωνές τους. Με κάθε καινούργιο βιβλίο του ο Πελεκάνος επιβεβαιώνει ότι είναι ένας σχολαστικός χρονογράφος της ζωής στη γενέθλια πόλη του, ειδικά της ζωής στους κακόφημους δρόμους μιας πόλης «μαύρης», μιας πόλης πολυφυλετικής όπως είναι η Ουάσιγκτον.

Γράφει για το έγκλημα, τα ναρκωτικά, τα όπλα, τη διαφθορά και βέβαια για τις φυλετικές διακρίσεις, αλλά η αφήγησή του δεν περιορίζεται στα αστυνομικά γεγονότα. Ο Ιαν Ράνκιν έχει δηλώσει για τον φίλο του Τζορτζ Πελεκάνος στον «Γκάρντιαν»: «Αγαπώ το κοινωνικό πλαίσιο των βιβλίων του, την αίσθηση της ιστορίας της Αμερικής και το (μικρό) μέρος του ατόμου μέσα σε αυτήν.

Στην ουσία (ή για την ακρίβεια) δεν είναι αστυνομικές ιστορίες, έχουν να κάνουν με τις ρίζες του εγκλήματος και με τις συνέπειές του».
Εχοντας μεγαλώσει από παιδί ανάμεσα σε μαύρους, ο Πελεκάνος νιώθει πολύ άνετα με αυτόν τον κόσμο του οποίου κατά κάποιο τρόπο είναι μέρος, αφού εκτός από φίλους και συνεργάτες έχει πλέον και μια μεικτή οικογένεια (έχει υιοθετήσει με την αμερικανίδα σύζυγό του τρία έγχρωμα παιδιά).

Γράφει για τους μαύρους με αξιοσημείωτη ευαισθησία, αλλά ταυτόχρονα χωρίς συναισθηματισμό. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Αμερικής Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος είναι φανατικός αναγνώστης του, τού έστειλε ένα γράμμα για να δηλώσει τον θαυμασμό του. Στην «Προμήθεια» ειδικά κάνει την πιο σημαντική δήλωσή του για το φυλετικό ζήτημα. Δεν αναφέρει καν το χρώμα των ηρώων του, το οποίο γίνεται αντιληπτό από τον τρόπο που οι άλλοι μιλούν για αυτούς.

Η συνέχεια της «Προμήθειας» με τίτλο «The Double», όπου πρωταγωνιστεί και πάλι ο Σπύρο Λούκας, αναμένεται στην Αμερική στις 8 Οκτωβρίου. Εν τω μεταξύ κυκλοφόρησε άλλο ένα μυθιστόρημά του στο οποίο ο Τζορτζ Πελεκάνος έπειτα από πολλά χρόνια ζωντανεύει ξανά τον Ντέρεκ Στρέιντζ, τον πρώτο μαύρο ντετέκτιβ του.