Οφείλαμε να το έχουμε φανταστεί και στον βαθμό που θα ήταν δυνατόν να το έχουμε αποτρέψει. Τώρα πια δεν έχουμε παρά να περιμένουμε το ξεφούσκωμά του και τον καταποντισμό του, όπως συμβαίνει με το καθετί που ανωμάλως συνελήφθη και ανωμάλως ανδρώθηκε χωρίς να ανταποκρίνεται σε μια πραγματική ανάγκη και αφού δηλητηρίασε τη ζωή γενεών και γενεών. Που φαντάζονταν επιπλέον ότι συνιστούν έναν πολιτιστικό αναβαθμό στην ιστορία της ανθρωπότητας προάγοντας ταυτόχρονα τη χειραφέτηση και τη δημοκρατία.

Εννοούμε βεβαίως το facebook. Τι θα έπρεπε να έχουμε φανταστεί; Οτι σε μη επαναστατικές εποχές, όπως αυτές που διερχόμαστε εδώ και δεκαετίες, με την πτώση, αν όχι την εξουθένωση, των πολιτικών ιδεολογιών, δεν μπορούσε να συμβεί παρά αυτό που συνέβη. Καθετί προορισμένο να υπηρετήσει την επαφή και την επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους, σε ευρύτατη μάλιστα κλίμακα, καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια να μεταβάλλεται σε ένα μέσον οικιακής, μικροαστικής αυταρέσκειας.

Αντί να ενσωματώνεται ο άνθρωπος μέσα στην προοπτική του απέραντου κόσμου και το καθετί που συμβαίνει σε αυτόν να γίνεται κομμάτι της καθημερινής ανησυχίας του, φέρνει τους άλλους κοντά του προκειμένου να μάθουν πού ταξίδεψε, τι έφαγε, με ποιους συναντήθηκε. Και επιπλέον να μάθουν οι άλλοι τι φρονεί για το άλφα ή βήτα θέμα, το συνήθως χωρίς καμιά σημασία, σάμπως και σκοπός της κάθε ανακάλυψης είναι να μεταβάλλεται σε ένα καζάνι απόψεων, δημιουργώντας τελικά έναν αληθινό πύργο της Βαβέλ. Εναν πύργο που για τον αδαή μοιάζει ως πολυφωνική δημοκρατία, ενώ για τον ελάχιστα υποψιασμένο αντηχεί μια σύγχυση και το προανάκρουσμα ενός γενικευμένου, αν και αδιόρατου, φασισμού.

Αφού όσο επικίνδυνη είναι η ελεγχόμενη πληροφορία και άποψη μέσα από τα κατεστημένα μέσα επικοινωνίας, το ίδιο ή μάλλον απείρως πιο απειλητική είναι η αναπαραγόμενη μέσα από ακρωτηριασμένους ψυχικά και διανοητικά ανθρώπους είδηση για τα τεκταινόμενα στον κόσμο. Ακρωτηριασμένους γιατί αν αγωνιούσαν ειλικρινά για όσα θέματα αποφαίνονται αξιωματικά θα έβρισκαν τον τρόπο να ενωθούν μεταξύ τους και να συγκροτήσουν, αν όχι ένα κίνημα και μια επανάσταση, τουλάχιστον μια στάση κι έναν τρόπο ζωής. Τώρα μπορείς να κάθεσαι στο γραφείο και στον καναπέ και να ζητιανεύεις το ενδιαφέρον της ανθρωπότητας για όσα, αν και αποκλειστικά προσωπικά σου θέματα, θα έπρεπε κανονικά να τα αντιπαρέρχεσαι αδιάφορα και εσύ ο ίδιος. Επειδή ακριβώς το facebook μπορεί να κάνει στα μάτια σου την πράξη της επαιτείας να μοιάζει ως αποστολή στα πέρατα του κόσμου ενός συγκλονιστικού προσωπικού μηνύματος. Γεγονός που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να μεγαλώνει την απομόνωση ενός εξουθενωμένου ήδη ανθρώπου, αν και φαίνεται κυρίαρχος στο παιχνίδι της επικοινωνίας.

Τελευταία Νέα