Κανείς δεν σκέφτηκε να της προσφέρει βοήθεια. Ολοι ήταν υποψιασμένοι ότι η Νάνσι –όπως ήταν το όνομά της που μάθαμε αργότερα –έμοιαζε λες και την είχε χτυπήσει μόλις κεραυνός, πεσμένη στο δάπεδο της εισόδου του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, με τα μαλλιά να κρύβουν το πρόσωπό της και το ένα της πόδι στον αέρα. Αλλά στην πραγματικότητα έκανε μία περφόρμανς. Σχεδόν κανείς όμως δεν πίστευε ότι δεν είναι άνθρωπος. Πολλοί διατείνονταν ότι ανέπνεε. Και χρειάστηκε κάποιοι να ακουμπήσουν –στα κλεφτά –τις φλέβες του αστραγάλου της για να πειστούν, με δυσκολία, ότι ήταν ένα έργο τέχνης. Και ας είχαν δει πολλές φορές έργα του μετρ του είδους Μαουρίτσιο Κατελάν.

«Μητέρα» της Νάνσι, ωστόσο, είναι η Μαρία Χασάπη, μία από τους έξι καλλιτέχνες που διεκδικούν το φετινό βραβείο ΔΕΣΤΕ. Είναι η ίδια που μας οδήγησε σε ένα δωμάτιο με ένα μαύρο πουφ και εννέα εκτυφλωτικούς προβολείς και μας πρότεινε να ακολουθήσουμε τις χορευτικές της οδηγίες, που προβλέπουν και να σωριαστούμε στο πάτωμα όπως η Νάνσι. Και δεν ήταν η μοναδική έκπληξη στην έκθεση των υποψηφίων για το εικαστικό βραβείο που καθιερώθηκε «το 1999, ως μία πλατφόρμα παρουσίασης της δουλειάς των ελλήνων καλλιτεχνών», όπως εξήγησε ο εμπνευστής και χρηματοδότης του, συλλέκτης Δάκης Ιωάννου. Σκόρπια κλαδιά και φύλλα, απομεινάρια ενός ρημαγμένου κήπου, ντυμένα όμως στα χρώματα του ασημιού και του χρυσού, συνθέτουν τον «Εθνικό Κήπο» του Σωκράτη Σωκράτους. Εναν κήπο ταυτισμένο με την κρίση και την παρακμή, γεμάτο δάφνες και ελιές, με τα κλαδιά των οποίων έχουν στεφανωθεί ανδρείοι.

Αρχισε από χθες να μετρά τον χρόνο το πειραγμένο ρολόι που έχει κρεμάσει σε έναν τοίχο ο μαθηματικός και εικαστικός Γιάννης Παπαδόπουλος. Και με ένα μόνο κούρδισμα θα σταματήσει στις 30 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα δηλαδή που τελειώνει η έκθεση. Τη στιγμή που θα εξαντληθεί και το ρολόι, διότι ο όρος εξάντληση –ένας μαθηματικός όρος για τη μέτρηση του εμβαδού –είναι το θέμα που τον απασχολεί και το έχει αναζητήσει σε κείμενα της αρχαίας γραμματείας, που έχει αναρτήσει μεταξύ άλλων στην αίθουσα.

Κάμπινγκ στην Ανάφη, στη Χιλίτλα του Μεξικού ή στη Νεκρά Θάλασσα στην Παλαιστίνη; Ο Αγγελος Πλέσσας, που εντοπίζει φίλους μέσω Διαδικτύου, κατέγραψε σε βίντεο τις συναντήσεις των μελών της Αιώνιας Ιντερνετικής Αδελφότητας που έχει «χτίσει», παρουσιάζει το υλικό που χρησιμοποιεί για να προσελκύσει νέα μέλη και στήνει ένα αντίσκηνο στη μέση της αίθουσας για να μας βάλει στο κλίμα.

Τα βιβλία που γεννιούνται στο μυαλό της κάθε φορά που έχει μια ιδέα μαζί με τραγούδια που ηχογράφησε με τη φωνή της, αποσπάσματα ραδιοφωνικών εκπομπών και βίντεο, συνθέτουν την πρόταση της Ναταλί Γιαξή. Οσο για τον Πέτρο Μώρη, τυπώνει σε φύλλα μαύρου λάστιχου, που έχει στήσει σε σιδερένιες κατασκευές οικοδομής, ψηφιδωτά από ολόκληρη την Ελλάδα κατά τέτοιον τρόπο ώστε η παράσταση να εξαφανίζεται. Ποιος θα πάρει στις 7 Σεπτεμβρίου το βραβείο και τις 10.000 ευρώ;

Τελευταία Νέα