Είναι ένα ψέμα ειδικά περιορισμένο στις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές εκδοχές των μυθιστορημάτων της: ο λόγος για την Τζέιν Οστιν, της οποίας οι καθαρολόγοι μελετητές δεν κουράζονται να τονίζουν πως οι μεταφορές των βιβλίων της σε μικρή και μεγάλη οθόνη κακώς ενισχύονται με ανύπαρκτα –στο πρωτότυπο –παθιασμένα φιλιά ή εναγκαλισμούς. Αν και κίνητρό τους δεν είναι ακριβώς η σεμνοτυφία, οι σκοτούρες που φέρνουν στο μυαλό παραγωγών και σεναριογράφων είναι τέτοιες ώστε το 2005 η ταινία «Περηφάνια και προκατάληψη» του Τζο Ράιτ κυκλοφόρησε με δύο διαφορετικά φινάλε. Μόνο οι θεατές της Αμερικής είδαν την Ελίζαμπεθ και τον κύριο Ντάρσι να φιλιούνται –έχοντας κάνει πιθανότατα σεξ. Σκηνές τις οποίες η Οστιν απέφευγε, εκτός και αν κάτι έχει διαφύγει από όλους. Αυτός είναι ο ισχυρισμός ενός ερευνητή της που έχει εντοπίσει στο έργο της τουλάχιστον ένα ερωτικό άγγιγμα χειλιών. Υπάρχει μια σκηνή στην «Εμα», πιστεύει, στην οποία η Τζέιν Φέρφαξ και ο Φρανκ Τσόρτσιλ μπαλαμουτιάζονται κανονικά (για τους φιλομαθείς αγγλόφιλους ο όρος είναι «snog»).

Ο καθηγητής Τζον Μιούλαν διδάσκει στο University College του Λονδίνου και έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Τι είναι σημαντικό στην Τζέιν Οστιν;». Οπως ήταν επόμενο, το εύρημά του είναι κάτι που περισσότερο υπονοείται στο βιβλίο παρά περιγράφεται λεπτομερώς. Η σκηνή διαδραματίζεται σε ένα μικρό καθιστικό, περιλαμβάνει τη μισοκοιμισμένη γιαγιά της ηρωίδας και την ίδια προσηλωμένη στον καλό της. Εκείνος με τη σειρά του προσέχει μη γίνουν αντιληπτοί. Σύμφωνα με τον Μιούλαν, αν σε αυτές τις συνθήκες προστεθεί η ένταση του πάθους των δύο εραστών και ο χαρακτήρας τους τότε τα πάντα φαίνονται καθαρά.

«Χαμουρεύονται κανονικά». «Το μεγάλο παράπονο των θαυμαστών τής Οστιν», έλεγε ο καθηγητής σε ομιλία του στο λογοτεχνικό φεστιβάλ Hay της Ουαλίας, «είναι οι τηλεοπτικές εκδοχές. Αυτό που δεν αρέσει στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς είναι ότι πάντοτε υπάρχει ένα φιλί. Το ανακάλυψα όμως. Σας το λέω, χαμουρεύονται κανονικά. Οταν το κατάλαβα στη 15η ανάγνωση της «Εμας», φώναξα «Εύρηκα!»».

Δεν είναι σίγουρο αν και σε ποιον βαθμό έχουν εξοργιστεί οι λάτρεις της μεγάλης μυθιστοριογράφου. Πάγια άποψή τους είναι ότι η υπόγεια αλλά ισχυρή ερωτική ενέργεια των ιστοριών της αποδυναμώνεται χωρίς το πέπλο της ευπρέπειας που την προστατεύει. Το 1995, η αφίσα της μεταφοράς της «Πειθούς» στο BBC που απεικόνιζε το πρωταγωνιστικό δίδυμο Αν Ελιοτ και Κάπτεν Γουέντγουορθ να φιλιούνται προκάλεσε μια μικρή θύελλα αντιδράσεων: η σωματικότητα των δύο κεντρικών χαρακτήρων, η μεταξύ τους ένταση, ήταν ένα συστατικό του έργου πολύ κρίσιμο για να αντιμετωπιστεί όπως όπως. Την ίδια χρονιά, η δημοφιλής τηλεοπτική «Περηφάνια και προκατάληψη» με τον Κόλιν Φερθ και την Τζένιφερ Ιλι, σε σενάριο του Αντριου Ντέιβις, περιλάμβανε μεν μια πολυσυζητημένη σκηνή στην οποία ο κύριος Ντάρσι αναδυόταν μουσκεμένος από μια λίμνη ενώπιον της σκανδαλισμένης Ελίζαμπεθ, το μεταξύ τους φιλί όμως δεν ήρθε παρά μόνο έπειτα από 360 λεπτά προβολής. «Θα ήταν πολύ απογοητευτικό αν ύστερα από έξι επεισόδια δεν φιλιόνταν καν» είχε δηλώσει τότε ο Ντέιβις. «Ολοι αυτό θέλουν να γίνει».