Το Φεστιβάλ των Καννών θέλει την Αντέλ Εξαρχοπουλός του. Πριν από δύο χρόνια, η ελληνικής καταγωγής ηθοποιός κατάφερε να γίνει μέσα σε μια νύχτα από άγνωστη ηθοποιός το πιο πολυσυζητημένο όνομα της διοργάνωσης, όταν η ταινία «Η ζωή της Αντέλ» στην οποία πρωταγωνιστούσε κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα. Μάλιστα, σε μια σπάνια κίνησητης κριτικής επιτροπής, δεν κλήθηκε στη σκηνή μόνο ο σκηνοθέτης Αμπντελατίφ Κεσίς αλλά και η Εξαρχοπουλός μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά της Λέα Σεϊντού.

Την περασμένη εβδομάδα, ωστόσο, η 21χρονη πάτησε το κόκκινο χαλί της Κρουαζέτ με τον αέρα της παλιάς, στην πρεμιέρα της πιο πρόσφατης ταινίας της «Les Anarchistes» του Ελί Βαζμάν που άνοιξε την Εβδομάδα Κριτικής. Γι’ αυτό και μίλησε στην ιστοσελίδα Daily Beast σχετικά με την αναρχία, τον νέο της ρόλο και τα επικριτικά σχόλια για τη «Ζωή της Αντέλ».

Στη νέα της ταινία υποδύεται την Τζούντιθ, μια νεαρή γυναίκα με αναρχική ιδεολογία, η γοητεία της οποίας παρακινεί έναν πληροφοριοδότη της αστυνομίας να ενταχθεί πραγματικά στους αντιεξουσιαστικούς κύκλους. Αυτό ήταν και το ιδιαίτερο στοιχείο που την έκανε να πει το ναι στον ρόλο (τον υποδύεται ο Ταχάρ Ραχίμ, που από ένα γύρισμα της τύχης ήταν ο πρωταγωνιστής το 2009 στον «Προφήτη» του τροπαιούχου των Καννών Ζακ Οντιάρ).

«Ηθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ ξανά. Μου άρεσε το φιλμ γιατί έχει να κάνει με τη δέσμευση, μια πολιτική ομάδα και μια γυναίκα που θέλει να είναι ελεύθερη. Μου άρεσε στην πραγματικότητα και το γεγονός πως οι αναρχικοί πρέπει να καταστρέψουν προκειμένου να δημιουργήσουν και, όπως βλέπουμε στην ταινία, σχεδόν φοβούνται να ζήσουν» δήλωσε. Η πλοκή που έπλεξε ο Βαζμάν δίνει στους πρωταγωνιστές αναρχικούς ένα μποέμ ύφος, που συναντάται επίσης στους σουρεαλιστές καλλιτέχνες και σε διάφορα καλλιτεχνικά κινήματα του 20ού αιώνα.

«Εχουν πολλά κοινά με τους χίπις του ’60, ειδικά το ενδιαφέρον τους για τον ελεύθερο έρωτα. Αυτό είναι ακόμη ένα παγκόσμιο αίτημα –ειδικά το ζήτημα της αλλαγής της τρυφερότητας, η συνειδητοποίηση του ότι μία μόνο ματιά μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Η σκηνή στην οποία οι σύντροφοι μοιράζονται ναρκωτικά θυμίζει τη δεκαετία του ’60 επίσης» παραδέχεται.

Το πολιτικό περιεχόμενο της ταινίας, αν και έχει τις απαραίτητες πινελιές, δύσκολα θα καταφέρει να προκαλέσει τον ίδιο θόρυβο με την πρώτη δουλειά της Εξαρχοπουλός. «Ηταν υπερβολικό. Αυτές οι αντιδράσεις, που βασίστηκαν σε πολύ λίγα πράγματα, το παράκαναν. Οταν εμπλέκεσαι σε μακρόχρονα, δύσκολα γυρίσματα με κάποιον σαν τον Κεσίς, που αφήνει πραγματικό χρόνο στους ηθοποιούς του για να βιώσουν τους παθιασμένους ρόλους τους, τότε θα υπάρξουν συγκρούσεις» υπογράμμισε. Ετσι, μοιάζει φυσικό να θέλει να ξεχάσει την εμπειρία της «Ζωής της Αντέλ». «Για μένα είναι κάτι που αποτελεί παρελθόν και θέλω να προχωρήσω. Δεν θέλω να μένω στα αρνητικά» κατέληξε.

Τελευταία Νέα