Στις δυο τελευταίες παραστάσεις που έχει σκηνοθετήσει («Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina» και «Έξοδος»), ασχολείται εκτενώς με το θέμα της έκφρασης της γυναικείας οπτικής. Ωστόσο αυτό που κυρίως κεντρίζει τη σκηνοθέτιδα Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη σε όλες τις δουλειές της είναι η άρθρωση ενός πολιτικού λόγου, με τον τρόπο που το θέατρο μπορεί να προβάλλει. «Αυτό έχει μεγάλη σημασία, ιδιαίτερα στην εποχή που ζούμε.

Το να μπορεί κάποιος να μιλήσει μέσα από τη δουλειά του και από τη θέση που έχει στην κοινωνία. Έτσι και η φετινή παράσταση, μέσα από γυναικεία οπτική, προσπαθεί να αναλύσει και να διαπραγματευτεί το θέμα του Ηρωικού. Το ηρωικό, ιδωμένο μέσα από την έννοια της πατρίδας αλλά και της ελευθερίας. Η ισότητα των δύο φύλων και ο μεταξύ τους δημιουργικός διάλογος πρέπει να θεωρείται δεδομένος σε μια εξελιγμένη χώρα. Στην Ελλάδα αυτή η συνύπαρξη χρειάζεται ακόμα δουλειά».

Ο τρόπος που έχει δουλευτεί η παράσταση «Εξοδος» στηρίζεται στην τεχνική της Αφήγησης και του Σωματικού θεάτρου. Οι ηθοποιοί δηλαδή δεν ταυτίζονται με τις ηρωίδες του κειμένου αλλά αφηγούνται τις πράξεις αυτών των ηρωίδων και δραματοποιούν τα διλήμματα και τις αποφάσεις τους. «Η τεχνική αυτή ενώ είναι πολύ γνωστή, δεν είναι τόσο τεχνικά εξασκημένη στην Ελλάδα. Απαιτεί μία διαρκή, ενεργειακή ετοιμότητα, στο να μπαίνεις και να βγαίνεις από το ρόλο.

Ωστόσο ήταν η πιο κατάλληλη για να αποδοθούν δυο ιστορικές περίοδοι, και ειδικά εκείνη της επανάστασης, για την οποία δεν υπάρχει δραματουργία, και στη συνείδησή μας λειτουργεί με έναν κάπως φολκλόρ τρόπο. Οι ηθοποιοί μέσα από σωματικές στάσεις και εικόνες αποδίδουν την εποχή εικαστικά, σαν πίνακες ζωγράφων της εποχής, όπως για παράδειγμα του Ντελακρουά. Η παράσταση στο πρώτο μέρος αναφέρεται στην επανάσταση του 1821, και στο δεύτερο στην αντίσταση και στον εμφύλιο. Είναι ίσως η μοναδική που ασχολείται με το παρελθόν μας, φέρνοντάς το στο σήμερα, και έχει πρόσθετο ενδιαφέρον να την παρακολουθεί κανείς κοντά στις εθνικές επετείους, όπως τώρα στην γιορτή της 25ης Μαρτίου».

Με ποιον τρόπο άραγε καταφέρνει το χτες να μιλήσει με το σήμερα μέσα από την παράσταση; «Προβάλλει σχεδόν ολοκληρωτικά την άλλη πλευρά, αυτή την πιο ομαδική, την πιο ριζοσπαστική, την πιο ακραία, εκείνη που υποστηρίζει το «Ελευθερία ή Θάνατος». Αυτό είναι σκόπιμο για να αντιπαραθέσει έννοιες και ιδανικά διαφορετικά από αυτά που ισχύουν σήμερα. Τότε η εξαπάτηση και η προδοσία ήταν εξαιρέσεις, σήμερα είναι κανόνας».

Οι πραγματικές μαρτυρίες αλλά και οι φανταστικές αφηγήσεις του κειμένου ρίχνουν φως στο συλλογικό τρόπο που λειτουργούσαν οι γυναίκες προστατεύοντας εκείνα που θεωρούσαν πιο σημαντικά. Κυρίως όμως την Πατρίδα. «Η πατρίδα για αυτές τις γυναίκες ήταν ο χώρος μέσα στον οποίο ανέθρεφαν τα παιδιά τους, καλλιεργούσαν το φαγητό τους, αντάλλασσαν στοιχεία των τοπικών παραδόσεων τους, έκαναν φιλίες και μοιράζονταν ότι είχαν. Με αυτήν την έννοια δεν υπήρχε τίποτα προσωποκεντρικό αλλά ούτε και εθνοκεντρικό. Η πατρίδα ήταν το μαζί, και αν αυτό το μαζί κινδύνευε τότε δεν υπήρχε τίποτα άλλο πιο σημαντικό. Έπρεπε να αγωνιστούν γιατί αλλιώς θα κατέρρεε οτιδήποτε άλλο».

Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία – Διασκευή: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

Κείμενο: Θεατρική ομάδα ΑΝΙΜΑ

Δραματουργική επεξεργασία: Κυριακή Σπανού

Σκηνογραφία – Κοστούμια: Μάρθα Φωκά

Επιμέλεια Κίνησης – Χορογραφίες: Κάλλια Θεοδοσιάδη

Πρωτότυπη Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος

Βίντεο: Κυριάκος Πανόπουλος

Ερμηνεύουν: Νικολίνα Καραθύμιου, Κατερίνα Μπιλάλη, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Γιώτα Τσιότσκα, Στέλλα Γρίβα.

Και η 90χρονη: Ζωή Πετροπούλου

ΘΗΣΕΙΟΝ, Ένα Θέατρο Για Τις Τέχνες» (Τουρναβίτου 7,Ψυρρή, τηλ.: 210-3255.444)

Παραστάσεις:

Τρίτη 24/3 ώρα 19:00μμ.

Τετάρτη 25/3 ώρα 17:00μμ.

Τιμές εισιτήριων:

Κανονικό: 12 €

Φοιτητικό, άνω των 65, ανέργων: 10 €

Γκρούπ άνω των είκοσι ατόμων: 8 €

Ατέλεια: 5 €