Υπάρχουν πτυχές της κατά τα άλλα μυστηριώδους καλλιτεχνικής του φύσης, σχετικά γνωστές. Υπάρχει ο λάγνος Prince, που τραγουδά για το σεξ και την πνευματικότητα στο ίδιο ρεφρέν ή ο πολυοργανίστας άρχοντας του στούντιο. Ο ανδρόγυνος διασκεδαστής ή ο παραγωγικός δημιουργός. Υπάρχει όμως κι ένας μουσικός κρυμμένος πίσω από καπνούς και σκιές, που δίνει συνεντεύξεις αν του κάνει κέφι, απαγορεύοντας στους δημοσιογράφους να ηχογραφούν τη φωνή του ή να κρατούν σημειώσεις.

Είναι ο ίδιος που μετά την εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία του Purple Rain το 1984, κατόρθωσε να οικοδομήσει στη γενέτειρά του τη Μινεσότα ένα στουντιακό παράδεισο περιτριγυρισμένο από ηλεκτροφόρο σύρμα, ονόματι Paisley Park· πίσω από τους τοίχους του, δημιούργησε άλμπουμ ικανά να προσδώσουν στο χώρο την αίγλη τόπου λατρείας.

Το ενδιαφέρον εδώ ωστόσο, είναι μια μυστική πτέρυγα, μια κρύπτη του «παλατιού»: σύμφωνα με μια γνωστή στους μυημένους ιστορία, μέσα της κρύβονται τόσες ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις, που αν ο Prince πάθαινε κάτι, απαγόταν φέρ’ ειπείν από μια διαγαλαξιακή διμοιρία θηλυκών εξωγήινων, θα μπορούσαν να χωρέσουν σε εκατό άλμπουμ.

Ίσως φταίει που ο τύπος νιώθει την ανεξάντλητη δημιουργικότητά του, σαν κατάρα. «Αν δεν έγραφα μουσική, θα πέθαινα» είχε δηλώσει παλιότερα και μάλλον κάτι τέτοια άκουγαν κι οι συνεργάτες του –που μόνο άγνοια δεν είχαν για το μυστικό.

Ο Χανς Μάρτιν-Μπαφ, τεχνικός του μουσικού, θυμόταν πρόσφατα, αφενός ότι ο βομβητής του χτυπούσε συχνά μέσα στη νύχτα (υποχρεώνοντάς τον να σπεύσει στο στούντιο, να στήσει τα μηχανήματα και να περιμένει μέχρι ο Prince να ηχογραφήσει και να μιξάρει τα πάντα) και αφετέρου ότι όταν κάποτε ρώτησαν τον εργοδότη του γιατί εργάζεται τα σαββατοκύριακα, εκείνος απάντησε γελαστά, «για τον Χανς είναι δουλειά, όχι για μένα».

Ολονύκτιοι αυτοσχεδιασμοί

Από τη μεριά του, ο σαξοφωνίστας Έρικ Λιντς, δεν μπορεί να ξεχάσει κάτι ολονύκτιους αυτοσχεδιασμούς που είχαν σαν αποτέλεσμα 45λεπτα ορχηστρικά κομμάτια ή μεγαλεπήβολα πρότζεκτ, τα οποία ο Prince τελικά βαριόταν και καταχώνιαζε στο ψηλότερο ράφι. Η ηχολήπτρια Σούζαν Ρότζερς, ακόμα μιλάει για εκείνη τη μπαλάντα που ο άνθρωπός μας, μετά από ένα χωρισμό, έγραψε και ηχογράφησε με τη βοήθειά της απνευστί, μόνο και μόνο για να της ζητήσει στο τέλος να την διαγράψει, πατώντας ο ίδιος το σχετικό κουμπί, μετά την φανερή απροθυμία της.

Το ακυκλοφόρητο υλικό

Είναι δηλαδή στα αλήθεια τόσο σημαντικό το ακυκλοφόρητο υλικό και η διοχέτευσή του στις δισκοθήκες της ανθρωπότητας; Σε ένα βαθμό πάντως και λόγω αβλεψίας του άμεσα εμπλεκόμενου, κάποια τραγούδια έχουν δει το φως του ήλιου με πειρατικές μεθόδους. Μια υποψία απάντησης δε, για την καλλιτεχνική αξία των υπολοίπων, ίσως δοθεί στο ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ που μεταδίδεται το Σάββατο 21 Μαρτίου στις 22:00 ώρα Ελλάδος από το BBC World Service και που κατόπιν θα είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα του ραδιοσταθμού.

Στο μεταξύ, επιπλέον δηλώσεις των συνεργατών του Prince, μάλλον θα περιέπλεκαν τα πράγματα: ίσως τελικά όλα να οφείλονται στον υπερβάλλοντα ζήλο της Σούζαν της ηχολήπτριας, αν λαμβάναμε υπόψη σχόλιά της όπως «εγώ ξεκίνησα την κρύπτη», «διαπίστωσα ότι θα ήταν έξυπνο να φυλάω τις μπομπίνες σε ένα μέρος», «εξελίχθηκε σε εμμονή, ήθελα να κρατήσουμε όσα είχαμε γράψει» ή «πρόκειται για κανονική κρύπτη, με παχιά πόρτα, στο υπόγειο του Paisley Park».

Ο παιδικός του φίλος Σόνι Τόμσον

Aπό την άλλη, ο παιδικός φίλος του και κατά καιρούς μπασίστας του, Σόνι Τόμπσον, έλεγε πρόσφατα ότι ο μυστηριώδης δημιουργός «θα μπορούσε να βγάζει μουσική για τις επόμενες γενιές και να είναι και επίκαιρη». Την ίδια στιγμή, ο συνθέτης και ενορχηστρωτής Μπρεντ Φίσερ, θα προσέθετε στο μύθο πληροφορίες για κομμάτια που «στέλνονταν σε εμένα με το σκεπτικό να μην τα κυκλοφορήσω ποτέ, σχεδόν χιουμοριστικά κομμάτια, που τα δούλευε με πνευστά».

Τον τελευταίο λόγο φυσικά, τον έχει ο ίδιος ο καλλιτέχνης ή οι παρορμήσεις του. Σε ένα βίντεο με το συγκρότημα 3rdEyeGirl αναρτημένο στο youtube το 2012, ο Prince υποσχόταν ότι το μυστικό θα αποκαλυφθεί το 2013. Η χρονιά πέρασε και από την κρύπτη δεν ακούστηκε ούτε νότα. Σε παλιότερη κουβέντα του με τον Έρικ το σαξοφωνίστα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, είχε προφητεύσει κάτι άλλο: «μου είχε πει», θυμόταν ο συνομιλητής του, «ότι μια μέρα απλώς θα έβαζε φωτιά στα πάντα».

Τελευταία Νέα