Ο Τίτος Πατρίκιος προτείνεται για Νομπέλ!

Για τον λογοτέχνη και εκδότη Ντίνο Σιώτη που συντόνιζε τη χθεσινή εκδήλωση «Πόλις – Ποίηση – Πολιτική» στο Megaron Plus, η ποίηση ορίζεται ως «μια τέχνη ουσιώδης που διακόπτει την πραγματικότητα». Ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος χθες το απόγευμα επιβεβαίωσε με το ξάφνιασμά του αυτόν τον άτυπο ορισμό, την αιφνίδια διακοπή της δικής του πραγματικότητας. Τη στιγμή που ο συντονιστής ανακοίνωνε πως το γαλλικό Pen –το παράρτημα της διεθνούς ένωσης συγγραφέων με παρουσία σε περισσότερες από 100 χώρες –τον προτείνει για Νομπέλ Λογοτεχνίας, εκείνος αρκέστηκε σε ένα γεμάτο αμηχανία «αλήθεια, δεν είχα ιδέα».

Ο λόγος πλέον ήταν δικός του. Οχι όμως για να μιλήσει για υποψηφιότητες και βραβεύσεις αλλά για να τονίσει τη σχέση της ποίησης με την εξουσία. Μια σχέση αντιθετική, αλληλοσυμπληρούμενη και συγκρουσιακή. Που άλλοτε γέρνει τη ζυγαριά από τη μια μεριά και άλλοτε από την άλλη. «Η εξουσία συχνά καθοδηγεί την ποίηση, αυτό όμως οδηγεί στην κατάπνιξή της. Η εξουσία είναι ένα μαχαίρι που κόβει το ψωμί που τρώμε, μπορεί όμως να κόψει και το χέρι του εξουσιαστή» σχολίασε με νόημα ο Τίτος Πατρίκιος λίγο πριν αναφερθεί σε ένα από τα πιο σημαντικά «προβλήματα» όσων αποτυπώνουν τις σκέψεις τους στο χαρτί. «Η αναζήτηση της σωστής λέξης, αυτό το μεγάλο πρόβλημα».

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης έδωσε το «παρών» στην εκδήλωση ανασύροντας δύο προσωπικά σημειώματα για την πόλη ενώ ο ποιητής Αναστάσης Βιστωνίτης έριξε φως στον ρόλο τον οποίο η ποίηση έχει επωμισθεί σήμερα: «Με δυο λόγια τείνει να αντικαταστήσει την ισορροπία που λείπει από την πραγματικότητα». Ο δε κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής Δημήτρης Μαρωνίτης, με όχημα τις ακριβείς σημειώσεις του, μίλησε για την ποίηση μέσα από την απουσία αναφορών στο έργο του Ομήρου. «Στον Ομηρο μπορεί να απουσιάζει η λέξη ποίηση, όχι όμως και η λέξη ποιητός, καθετί δηλαδή καμωμένο με τέχνη και γνώση». Αναφορικά με την έννοια της πόλης κατέθεσε πως «η ποίηση του Καβάφη βρίσκει τον χώρο της στην πόλη». Οπως και πολλών ακόμη ποιητών, όπως του ΖμπίγκνιεφΧέρμπερτ, του Τ. Σ. Ελιοτ, του Μπέρτολτ Μπρεχτ, το έργο των οποίων έγινε αντικείμενο ανάλυσης στην εκδήλωση. «Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ίσως μπορούσαμε να διδαχθούμε από την ποίηση» κατέληξε ο Δημήτρης Μαρωνίτης προτάσσοντας τα παραδείγματα του μεν Καβάφη που μιλά για την τέχνη της ποίησης και του Σεφέρη που δεν χρησιμοποιεί ποτέ αυτή τη λέξη στο έργο του. «Είναι σύμπτωμα του καιρού μας: οι πολιτικοί σήμερα ποιητολογούν καθ’ υπερβολή και οι ποιητές, από τη μεριά τους, πολιτικολογούν καθ’ υπερβολήν».