«Η σύγκρουση με την πολιτική περνάει και στον χορό»

πως και στα υπόλοιπα πεδία τέχνης έτσι και στον χορό η έμπνευση προέρχεται πολλές φορές από την υπερέκθεση του δημιουργού σε έντονα βιώματα –ιδέα που διαπερνά την ουσία της χορογραφίας «Stop motion». Για να τα αντιμετωπίσει ο χορευτής χρησιμοποιεί το σώμα του σαν γλωσσικό εργαλείο –μια ιδέα που οπτικοποιείται στη χορογραφία «Solo echo». Και αν η εκφραστική του δεινότητα είναι ισχυρή, τότε ο χορός του συγκινεί και η ενέργεια που μεταδίδει προς τον θεατή καταργεί τις συγκρίσεις μεταξύ του κλασικού μπαλέτου και του σύγχρονου χορού –μια ιδέα από το «Kleines Requiem» (Μικρό ρέκβιεμ).

Οι διαπιστώσεις προκύπτουν μετά τις πρόβες των τριών έργων από τους χορευτές της ολλανδικής ομάδας Nederlands Dans Theater (NDT), μιας από τις σημαντικότερες στην Ευρώπη μαζί με τους Βέλγους Ce d la B, την επίσης βελγική ομάδα Rosas της Αννας Τερέσα Ντε Κεερσμάκερ και τη γερμανική ομάδα της Σάσα Βαλτς. Χθες το μεσημέρι η παρέα των ελλήνων δημοσιογράφων που βρέθηκαν στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής είχε την ευκαιρία να ακούσει από πρώτο χέρι την εκκίνηση και το όραμα του καλλιτεχνικού διευθυντή των NDT Πολ Λάιτφουτ: «Από τη στιγμή που διέσχισα το κατώφλι της Κόνινγκστραατ στη Χάγη, το 1985, κατάλαβα ότι εδώ ο χορευτής μπορεί να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Το NDT έχει ρίξει σπόρους σε διαφορετικούς κήπους, που μας προσέφεραν νέες ιδέες και φόρμες. Χρειαζόμαστε χορευτές με όρεξη και ανοιχτή σκέψη. Κάθε χορευτής μας έχει εξαιρετικές κλασικές βάσεις, αλλά το σημαντικό είναι να μεταμορφώνονται οι εκπληκτικές ικανότητές τους».

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. Λίγες ώρες πριν από τις παραστάσεις τους στην Αθήνα ο χορογράφος μίλησε για την ουσία ενός χορευτικού έργου, τον χρυσό κανόνα για τη σύνθεση ενός προγράμματος που συνδυάζει χορογραφίες από το παρόν και το παρελθόν, την καθαρότητα του ύφους που δίνει ένας δημιουργός στη δουλειά του. Μίλησε όμως και για τη δύναμη της τέχνης απέναντι στα παιχνίδια της πολιτικής. «Ας μην ξεχνάμε πως όταν ένας καλλιτέχνης δημιουργεί, συνδέεται με όλο τον κόσμο. Το «Stop-Motion», για παράδειγμα, είναι η απάντησή μας προς τους πολιτικούς και το δημιουργήσαμε μαζί με τον Πολ ύστερα από μια περίοδο έντονης αντιπαράθεσης μαζί τους», είπε η Σολ Λεόν, χορογράφος και σύζυγος του Λάιτφουτ. Ο τελευταίος δεν παρέλειψε να εκφράσει τη συμπάθειά του για την ελληνική επικαιρότητα: «Δεν είσαστε μόνοι σας στην κρίση. Κι εμείς έχουμε νιώσει τα παιχνίδια της εξουσίας και τις σκοπιμότητες της πολιτικής. Και τα βιώματά μας τα περνάμε στις χορογραφίες μας».

Ισως το NDT μαζί με τον σταρ της αρχιτεκτονικής Ρεμ Κούλχαας και τα μουσεία του Αμστερνταμ να αποτελούν τα πιο δυνατά brands της Ολλανδίας στο μωσαϊκό του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι το 1987 ο Κούλχαας και οι ολλανδοί χορευτές έδεσαν τη μοίρα τους, όταν ο αρχιτέκτονας υπέγραψε τα σχέδια για το κτίριο χορού του NDT και το αρχιτεκτονικό του γραφείο (ΟΜΑ) κατασκεύασε σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Χάγης ένα από τα εμβληματικά έργα του εκλεκτικού μοντερνισμού. Το Λούσεντ Ντανσθεάτερ, ειδικά σχεδιασμένο για να υπηρετεί την τέχνη του χορού, κόστισε με σημερινή αξία έξι εκατ. ευρώ. Η συντήρησή του ήταν εξαιρετικά δαπανηρή για αυτό και το ολλανδικό κράτος στο οποίο είχε περιέλθει η ιδιοκτησία του θέλησε να το κατεδαφίσει και να στεγάσει σε άλλο κτίριο το NDT. «Ο Πολ τσακωνόταν μαζί τους επειδή το άλλο κτίριο δεν ήταν λειτουργικό για εμάς. Εμοιαζε σαν ένα ψάρι να προσπαθεί να επικοινωνήσει με ελέφαντα» λέει η Σολ Λεόν. «Επειδή μου είναι πιο εύκολο να μιλάω με τον χορό δουλέψαμε το «Stop-Motion» αναπαριστώντας τη διαδικασία του αποχωρισμού και της μεταμόρφωσης. Η εντύπωση ενισχύεται με εικόνες βίντεο σε αργή κίνηση που προβάλλονται σε μεγάλες οθόνες. Στην πρεμιέρα του έργου –τον Ιανουάριο του 2014 –ήταν όλοι εκεί: φίλοι και εχθροί. Στο τέλος της παράστασης έκλαιγαν όλοι».