Η ιστορία έχει ως εξής: στο OtherMovie Fest, ένα νεοσύστατο, αλλά εξαιρετικά ανερχόμενο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που διοργανώνεται στο Λουγκάνο της Ελβετίας, το ελληνόφωνο σινεμά θα είχε την τιμητική του σε μια ξεχωριστή ρετροσπεκτίβα που συμπεριλάμβανε επτά ταινίες, πέντε ελληνικές και δύο κυπριακές. Ελα όμως που στο ίδιο φεστιβάλ διαγωνιζόταν με ταινία και η FYROM –ως «Μακεδονία». Κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του έλληνα πρεσβευτή. Ετσι, ο Χαράλαμπος Μάνεσης, με επιστολή του, ζήτησε από τους διοργανωτές του φεστιβάλ την απόσυρση των ταινιών. Κι εκείνοι «συμμορφώθηκαν».
Περιέργως, η ελληνική πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια όταν το ίδιο ακριβώς καθεστώς ισχύει στις Κάννες, στο Βερολίνο ή στη Βενετία ακόμα, όπου μπορεί μεν οι ελληνικές ταινίες να βραβεύονται, και πάλι όμως τα Σκόπια εκπροσωπούνται ως «Μακεδονία». Σημειώστε και το εξής: καμία εκ των επτά ταινιών δεν γυρίστηκε με κρατική επιχορήγηση. Οι σκηνοθέτες, πάντως, εκφράστηκαν άμεσα –όσο μπορούσαν δηλαδή, μιας και όλα αυτά συνέβησαν την τελευταία στιγμή, δίχως να ερωτηθεί κανείς εκ των συντελεστών. Από το δε Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, τα υπουργεία Πολιτισμού και Εξωτερικών (Ελλάδας και Κύπρου!) δεν έχει βγει τσιμουδιά μέχρι τώρα. «Το ΕΚΚ, όπως κάνει σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, ανακοίνωσε στους παραγωγούς την ύπαρξη ενός φεστιβάλ, και όσοι ενδιαφερθήκαμε, στείλαμε τις ταινίες μας» μου λέει, στην άλλη άκρη της γραμμής, ο σκηνοθέτης και παραγωγός Βασίλης Μαζωμένος. «Εκεί σταματά ο ρόλος του Κέντρου, στην κοινοποίηση. Η διαδικασία της αποστολής των ταινιών που επιλέχθηκαν ήταν κοπιώδης –μέχρι που την Παρασκευή λάβαμε την επιστολή από τη διεύθυνση του φεστιβάλ για την παρέμβαση της ελληνικής πολιτείας. Είναι θλιβερό που κάποιος χρησιμοποιεί το Σκοπιανό για να κάνει εξωτερική πολιτική με τις μικρού μήκους –γιατί προφανώς οι ταινίες αυτές δεν είναι ιδιοκτησία του κυρίου».

Ρωτώ τον σκηνοθέτη για το παράδοξο της απουσίας μιας τέτοιας «σκληρής» πολιτικής σε άλλα, μεγαλύτερα φεστιβάλ, όπου η προβολή ενός τέτοιου «εμπάργκο» θα ήταν σαφώς μεγαλύτερη. «Μα φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει αυτό στις Κάννες, γιατί εκεί θα υπήρχε ένα κάποιο στίγμα. Ουσιαστικά, κάνουν επίδειξη δύναμης προς έναν αδύναμο –όπως είναι οι μικρομηκάδες, για τους οποίους μια συμμετοχή σε ένα τέτοιο διεθνές φεστιβάλ είναι κάτι πολύ σημαντικό! Ζητάω λοιπόν επίσημα την τοποθέτηση του υπουργείου Εξωτερικών πάνω στο θέμα και θεωρώ πως η πράξη του πρεσβευτή δυσφημεί την ελληνική πολιτεία στο εξωτερικό».

Την ίδια στιγμή, η Ασημίνα Προέδρου, σκηνοθέτις του περσινού, φημισμένου «Red Hulk» (η πρώτη ίσως αξιόλογη προσπάθεια καταγραφής του φαινομένου της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό σινεμά) που έφυγε από το Φεστιβάλ της Δράμας με το 1ο Βραβείο το 2012 και που επίσης ανήκει στην ομάδα των «καθαιρεμένων» ταινιών, δήλωσε πως «η ελληνική πρεσβεία (ή όποιος άλλος) δεν έχει κανένα δικαίωμα να λογοκρίνει την προβολή στο εξωτερικό (ή οπουδήποτε) του έργου δημιουργών και παραγωγών, και μάλιστα ερήμην τους. Επιφυλάσσομαι για τα περαιτέρω».

Ο μόνος χαμένος στην όλη υπόθεση πάντως είναι το ελληνικό σινεμά. Σε αντίθεση, ας πούμε, με αυτό των Σκοπίων. Τουλάχιστον, στο τερέν του ολοκληρωτισμού προβιβαζόμαστε: το Ιράν που έχει φυλακίσει σκηνοθέτες για τις ταινίες τους, δεν έχει απαγορεύσει τις προβολές τους στο εξωτερικό!