Αναζήτηση
Αισιόδοξος στο έργο του και απαισιόδοξος στη ζωή του. Αυτό δηλώνει ο διακεκριμένος έλληνας σκηνοθέτης Πάνος Χ. Κούτρας, η τελευταία ταινία του οποίου «Xenia» κάνει την πρεμιέρα της την Πέμπτη στους ελληνικούς κινηματογράφους.
Ο Πάνος Κούτρας είναι ένας σκηνοθέτης που μπορεί να μιλήσει για καυτά θέματα της εποχής μας – την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, την αναζήτηση της ταυτότητας – με «σάουντρακ» Πάτι Πράβο και σκηνικό ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο «Ξενία» και στησυνέντευξή του στο in.gr και στην Αγγελική Στελλάκη δεν κρύβει τα λόγια του: «Οι Ελληνες είμαστε ρατσιστές, λέει, και έχει έρθει η στιγμή να το αντιμετωπίσουμε».
Ενα από τα θέματα με τα οποία ασχολείται η ταινία είναι και ο ρατσισμός. Είναι ένας ρατσισμός που φαίνεται να μη γνωρίζει σύνορα, καθώς τα δύο αγόρια πέφτουν θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς από Ελληνες επειδή είναι Αλβανοί, αλλά και από μία ομάδα αλβανών παιδιών εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας του Ντάνι. Οι άνθρωποι βρίσκουμε περισσότερα να μας ενώνουν ή να μας χωρίζουν;
«Και τα δύο. Οι διαφορές προϋπάρχουν. Η πορεία προς τον πολιτισμό είναι ακριβώς αυτό: το να είναι οι άνθρωποι λιγότερο ρατσιστές, λιγότερο ομοφοβικοί, λιγότερο ξενόφοβοι. Οι ομοφυλόφιλοι έχουν ένα επιπλέον πρόβλημα σαν μειονότητα, καθώς είναι η μόνη μειονότητα -εν αντιθέσει με τους Ρομά, τους μετανάστες, τους ανάπηρους- που δεν τους δέχεται ούτε η ίδια τους η οικογένεια. Είναι πάρα πολύ σκληρό. Όταν ένα παιδί πάει στους γονείς του και λέει ότι είναι γκέι ή λεσβία, υπάρχει περίπτωση να το διώξουν. Δεν μιλάω για το σχολείο, δεν μιλάω κοινωνικά, λέω ότι αυτό συμβαίνει ήδη από το σπίτι. Αυτό είναι πολύ σκληρό. Βάλλονται από παντού, κάνουν αυτό το ταξίδι μόνοι τους».
Στην ταινία βλέπουμε φασιστικές ομάδες να ασκούν βία στους δρόμους. Πόσο τρομακτικό είναι να το βλέπετε γύρω σας αυτό και πόσο σημαντικό ήταν το να μιλήσετε για αυτό στην ταινία;
«Τις σκηνές αυτές τις είχα γράψει πριν από τα πογκρόμ που έγιναν το 2011 και 2012. Αυτό που με ενδιέφερε στην ταινία ήταν να αποτυπώσω μία πραγματικότητα που ζουν αυτά τα δύο παιδιά. Και είναι μια πραγματικότητα. Είναι κάτι που βιώνουν οι μετανάστες στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι μια πολύ ρατσιστική χώρα. Οι Ελληνες είναι ρατσιστές. Είμαστε αποδεδειγμένα, στατιστικά. Έχει έρθει η στιγμή να το αντιμετωπίσουμε, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, να μη λέμε “η Ελλάδα δεν είναι ρατσιστική χώρα”. Οι πρώτοι Αλβανοί που ήρθαν το 1992 αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη σκληρότητα, έζησαν μια ζωή πολύ σκληρή, παρά το γεγονός ότι ήρθαν και εργάστηκαν με χαμηλούς μισθούς. Αλλά -το ξέρω αυτό οικογενειακά- και το 1922 οι Ελληνες που ήρθαν από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο αντιμετωπίστηκαν από τους γηγενείς με μεγάλη σκληρότητα».
Παρόμοια φαινόμενα βλέπουμε και στη Γαλλία για παράδειγμα -όπου έχετε ζήσει κιόλας-, όπου παρατηρείται άνοδος της Ακροδεξιάς…
«Υπάρχει μια διαφορά: υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο που σε προστατεύει. Περί αυτού πρόκειται. Σαφώς υπάρχει ρατσισμός παντού στον κόσμο. Αλλά σε αυτές τις χώρες, επειδή το αντιμετώπισαν πολύ πιο νωρίς, έχουν βρει τρόπο να το αντιμετωπίζουν. Και οι άνθρωποι είναι λιγότερο ρατσιστές. Και σίγουρα δεν αντιμετωπίζουν ρατσισμό από τις Αρχές, όπως στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα υπάρχει ρατσισμός από θεσμικά όργανα, από την αστυνομία… Πρόσφατα βρέθηκα μπροστά σε ένα ρατσιστικό συμβάν στη ΔΕΗ από τον προϊστάμενο της ΔΕΗ. Αυτά είναι ανήκουστα πράγματα».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ
* Το Xenia θα βγει στους κινηματογράφους την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου από τη Feelgood. Σε επιλεγμένες ώρες θα προβάλλεται με ειδικούς υπότιτλους για ανθρώπους με προβλήματα ακοής.
