Η επόμενη ιστορία που την σημάδεψε ήταν μετά την ανάδειξή της σε Σταρ Ελλάς και ενώ ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στην Αμερική. «Φαίνεται ότι θεώρησαν πως είμαι αριστερή και αρχικά μου είπαν ότι δεν μπορώ να ταξιδέψω. «Μα πως είμαι αριστερή αφού γράφω με το δεξί χέρι;» τους είπα. Σκεφθείτε πόση ιδέα είχα. Τελευταία στιγμή έδωσε άδεια ο υπουργός Εξωτερικών, ο Ντάλες, και πήγα. Αλλά είχαν ήδη μαζευτεί ένα σωρό ξένοι δημοσιογράφοι που έγραφαν ότι ένα κοριτσάκι φοβάται να πάει στην Αμερική επειδή το λένε αριστερό κι εκείνο δεν ξέρει καν τι θα πει αριστερό».

Με ατζέντισσα την κόρη του Βιτόριο ντε Σίκα, η Ρίκα Διαλυνά έκανε 16 ταινίες σε Ιταλία και Αμερική. Ο ίδιος ο Φελίνι –μάρτυρας πλέον και κινηματογραφημένο υλικό στο YouTube –έλεγε ότι την ήθελε, μετά την «Ιουλιέτα των πνευμάτων» και για επόμενη ταινία. Εκείνη θυμάται: «Πήγα να τον χαιρετήσω και μου λέει ότι ενώ κόπηκε μία ώρα από την τελική εκδοχή της ταινίας, από τη δική σου συμμετοχή κατάφερα να κρατήσω ένα μεγάλο μέρος, αντίθετα με τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Μου είπε ότι μου έχει και άλλο ρόλο για μένα και ότι κάνω λάθος που φεύγω στην Αμερική. Εμ, αυτό είναι. Οποτε ήταν να πλησιάσει κάτι καλό, πάντα σηκωνόμουν και έφευγα –αυτό ήταν το δικό μου λάθος. Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Γενικά, δεν μου άρεσαν τα λόγια, μου άρεσε περισσότερο να μιλάνε τα έργα. Στην Ελλάδα, όμως, κατάλαβα ότι αυτό δεν πιάνει και πολύ. Πάντα ήθελα να κάνω τη δουλειά μου που την αγαπούσα και μετά να πηγαίνω στο σπίτι μου. Δεν μετανιώνω όμως για τίποτα. Και αισθάνομαι ότι δεν έχω σπαταλήσει τον εαυτό μου σε άσκοπα πράγματα».

Η ηλικία της ήταν ένα ακόμη ερωτηματικό, που κυνηγούν οι σκανδαλοθήρες. «Πριν από 6-7 χρόνια έλεγαν για την ηλικία μου στην τηλεόραση και έλεγαν ότι είχα γεννηθεί το 1921, το 1924, ούτε θυμάμαι. Λένε το 1924. Με αυτή τη λογική έπρεπε να ήμουν ήδη ογδόντα τόσων χρονών. Ε, λοιπόν, λέω μέσα μου, τότε θα έπρεπε η πολιτεία να με ανταμείψει που τα κατάφερα τόσα χρόνια!» (Γελάει).

«Δεν τον σκέφτομαι τον χρόνο. Τον σκέφτομαι δημιουργικά. Θέλω να είμαι δημιουργική μέχρι την ημέρα που θα μπορώ να στέκω όρθια» προσθέτει.

Τι λέτε, θα έχετε και άλλες προτάσεις μετά τα «Πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ;» τη ρωτάω. «Οταν ήμουν μικρή μου άρεσε να ονειρεύομαι για το μέλλον. Τώρα μου αρέσει να ονειρεύομαι ότι το επόμενο που θα κάνω θα είναι καλό».

Τελευταία Νέα