Θαλασσόνερο στον κήπο του Μεγάρου –γιατί όχι; Διότι η Γλυκερία το βράδυ της Παρασκευής θα κάνει τα μαγικά της και παρέα με την Ντιλέκ Κοτς από την Τουρκία, τον Αντρέ Μάγια από την Πορτογαλία και τον Ντάσο Κούρτι από την Αλβανία θα μετατρέψουν τον κήπου του Μεγάρου σε μικρογραφία της λεκάνης της Μεσογείου για βουτιές στις μουσικές της.

Κι αν δεν θέλεις να βουτήξεις, αφέσου να σε ταξιδέψουν με κουπιά τις νότες από ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια, φάντο, σεφαραδίτικα, κομμάτια με ρίζες που χάνονται στο βάθος του χρόνου και συντηρούνται ώς τις ημέρες μας από την αγάπη των καλλιτεχνών και εκείνων που τα αγκαλιάζουν.

Η Γλυκερία –με σχεδόν παιδική φωνή, κατάλληλη και για αφηγήσεις παραμυθιών –στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, στα κλεφτά από τις πρόβες, μιλά για τη συναυλία «Τραγούδια της αγάπης και της Μεσογείου». Ελληνίδα ερμηνεύτρια με γκελ στο Ισραήλ. Βραβευμένη από τον Γιτζάκ Ράμπιν τρεις μήνες πριν τον δολοφονήσουν.

Οι φονικοί βομβαρδισμοί στη Γάζα τη θλίβουν. «Οι Παλαιστίνιοι πρέπει κι εκείνοι να έχουν ένα κράτος, να πορευτούν στη ζωή, να κάνουν το κουμάντο τους να το πούμε απλά» λέει. «Λυπάμαι που συμβαίνουν αυτά στην περιοχή και κυρίως για τα αθώα παιδιά. Αλλά πρέπει να κρατηθούμε μακριά από προπαγάνδες. Οι πολίτες του Ισραήλ δεν είναι όλοι φανατισμένοι. Αυτά που συμβαίνουν είναι προϊόντα πολιτικών τακτικών».

Συμπράξεις. Αρκετές φορές έχει συμπράξει με ισραηλινούς και παλαιστίνιους καλλιτέχνες, με πρόθεση –όλοι μαζί –να εμφυσήσουν στους δύο λαούς το αίσθημα συμφιλίωσης. «Μπορούμε να δίνουμε λίγο κάθε φορά και αυτό που καταθέτουμε δουλεύει και επενεργεί σε βάθος χρόνου» εξηγεί.

Σε μια διελκυστίνδα διπλωματίας – μουσικής έχει την πεποίθηση ότι εντέλει υπερτερεί το τραγούδι. «Διότι έχει τη δύναμη του συναισθήματος που πηγάζει από αυτό. Αρα μακροπρόθεσμα το τραγούδι θα επικρατήσει. Γιατί ενώνει».

Και κάπως έτσι, τραγούδι στο τραγούδι, θα στήσει γέφυρες λίγο πάνω από τα νερά της Μεσογείου για να περάσει από τη χερσόνησο του Αίμου στα μικρασιατικά παράλια, να πάει στις αμμουδιές της Μέσης Ανατολής κι από εκεί να βρεθεί στις πορτογαλικές ακτές με θέα στον Ατλαντικό και πάλι πίσω στα Βαλκάνια, σε ένα πρόγραμμα ανάλαφρο (εντός όμως αυστηρού χρονικού πλαισίου –21.00 με 23.10 –διότι υπάρχουν και νοσηλευτικά ιδρύματα σε κοντινή απόσταση) αλλά με διαχρονικά τραγούδια.

Για την κυρίαρχη τάση «ψεκάστε – σκουπίστε – ξεχάσατε» στο ελληνικό τραγούδι λέει πως είναι αντικατοπτρισμός της ζωής που κάνουμε. «Κυριάρχησε η σοβαροφάνεια τον τελευταίο καιρό. Αλλά νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να αλλάξουν τα πράγματα. Ισως πάρει παραπάνω από όσο υπολογίζουμε, αλλά θα αλλάξουν».

Τελευταία Νέα