Δεν πρόλαβε να αποσώσει τον λόγο του ο Φιλοκτήτης (Μιχαήλ Μαρμαρινός) το βράδυ της Παρασκευής στο Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου και το κοινό ξέσπασε σε ένα ζεστό χειροκρότημα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τούτη την παράσταση, που είχε απώλειες λόγω της βροχής που είχε προηγηθεί στην Αθήνα κι έκανε αρκετούς θεατές να ακυρώσουν το ταξίδι τους, δεν αποχώρησε κανείς.
Ηταν λίγο μετά τις εννέα το βράδυ όταν και οι τελευταίοι από τους 5.000 θεατές (στην παράσταση του Σαββάτου έφτασαν τις 7.000) που έπαιρναν τη θέση τους στο κοίλο βρίσκονταν απέναντι από ένα τεράστιο μεταλλικό στεφάνι που έζωνε τη γυμνή κατά τα άλλα ορχήστρα.
ΜΕ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ. «Ενας σωρός ηφαιστειακών πετρωμάτων, με εξαιρετική χρωματική ποικιλία και σχηματισμούς που δεν ξεπερνούν τα 470 μ. σε ύψος. Ενας αλμυρός τόπος, τριγυρισμένος από 260 χλμ. άμμου φωλιασμένης σε παραλίες, βραχώδεις ακτές, κόλπους και λιμανάκια. Ενας πέτρινος καρπός με άνυδρο ερημικό κουκούτσι, στο κέντρο του Βόρειου Αιγαίου» διαβάζει με βαθιά φωνή και τη βοήθεια μικροφώνου –που ξενίζει μέρος των θεατών –ο Μιχαήλ Μαρμαρινός με μπεζ κοστούμι και μας εισάγει στην τραγωδία του Σοφοκλή λίγο πριν υποδυθεί τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ήρωα.
Καθετί κάνει την αντίθεση των δύο ανδρών και πιο έντονη. Στέκονται στα δύο άκρα της ίδιας τραμπάλας: φορούν ο ανήθικος αλλά για χάρη του κοινού καλού Οδυσσέας ανοιχτόχρωμα ρούχα κι ο έντιμος Νεοπτόλεμος σκούρα. Ποιος θα δικαιωθεί τελικά; Ο προδομένος Φιλοκτήτης που σέρνεται με το χωλό του πόδι κι έχει σαν πατερίτσα και μοναδικό μέσο επιβίωσης ό,τι του απέμεινε απ’ την παλιά του δόξα το τόξο του, δώρο του Ηρακλή; Ο Οδυσσέας, ο θιασώτης της άποψης ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Ή ο Νεοπτόλεμος που πρέπει να παλέψει ανάμεσα στη συνείδησή του και στο καθήκον που του επιβάλλεται και καταρρέει;
Ο Φιλοκτήτης εν τέλει ξεκινά για την Τροία μη μπορώντας να παρακούσει το θέλημα του Ηρακλή. Η ηλεκτρονική μουσική των Lost Bodies συνοδεύει τον μονόλογό του και στην ορχήστρα το μόνο που απομένει είναι τα άρβυλα του Χορού.
Τους τρόμαξεη βροχή
Δύσκολα αποδείχθηκαν τα πράγματα το Σάββατο, καθώς όσοι απολάμβαναν το μπάνιο τους στις παραλίες της Επιδαύρου κάτω από έναν λαμπρό ήλιο λίγο μετά το μεσημέρι έτρεχαν να βρουν καταφύγιο στα γειτονικά ταβερνάκια. Οι ουρανοί άνοιξαν και η καταρρακτώδης βροχή δεν έλεγε να κοπάσει επί τουλάχιστον δύο ώρες, ενώ η διακοπή ρεύματος έκανε την κατάσταση ακόμη πιο δυσχερή. Ουδείς έως αργά το απόγευμα δεν ήξερε αν οι παραστάσεις θα δοθούν κανονικά. Τα τηλέφωνα των υπευθύνων του Ελληνικού Φεστιβάλ αλλά και των ταμείων είχαν σπάσει. Το βοριαδάκι ωστόσο που φύσηξε έσωσε την κατάσταση στεγνώνοντας το τοπίο, γεγονός που επέτρεψε να γίνουν κανονικά και οι δύο παραστάσεις.