Το είχε πει πεντακάθαρα ο Ολιβιέ Πι στη συνέντευξη Τύπου αλλά εμείς είχαμε αλλού τον νου μας. Το φεστιβάλ της Αβινιόν θα διατρέχεται φέτος από μια «κόκκινη ελληνική γραμμή», ο εστί μεθερμηνευόμενον ότι τρεις ελληνικές συμμετοχές ετοιμάζουν τα μπαγκάζια τους για τη μεγαλύτερη θεατρική συνάντηση της Ευρώπης. Οι ευτυχείς κάτοχοι του βάουτσερ είναι το έργο «Nature Morte» του Μανώλη Τσίπου από την ομάδα Nova Melancholia σκηνοθετημένο από τον Μισέλ Ρασκίν και «Ο κυκλισμός του τετραγώνου» του Δημήτρη Δημητριάδη στην εκπληκτική σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζά που είδαμε φέτος στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και οι μισοί φύγατε από τη μέση. Τρίτος και σούπερ τυχερός, το Εθνικό μας Θέατρο που τελευταία στιγμή πήρε πρόσκληση για το «Vitrioli» του Γιάννη Μαυριτσάκη έτσι όπως το σκηνοθέτησε ο ίδιος Ολιβιέ Πι την περίοδο που ο Γιάννης Χουβαρδάς κουμαντάριζε την πρώτη σκηνή της χώρας. Να ‘χουμε να τρώμε απ’ τα έτοιμα αλλά μέχρι πότε;

Οι περιπέτειες ενός μουσείου δεν έχουν τελειωμό. Επειτα από κάμποσα χρόνια κωλυσιεργίας, οικονομικών δυσχερειών και μεγάλης γκρίνιας, το Μουσείο Πικάσο στο Marais του Παρισιού, ανακαινισμένο και ενισχυμένο με νέες πτέρυγες και χώρους υποδοχής, ετοιμάζεται να ξαναδεχτεί την πλουσιότερη συλλογή Πικάσο αλλά και έργα Ματίς, και Σεζάν, και Ρενουάρ και ό,τι σχετικό βάζει ο νους του ανθρώπου. Εκτός απροόπτου τα εγκαίνια θα γίνουν την 21η Ιουνίου ενεστώτος έτους ενώ η πρώτη εκδήλωση με γλυπτά του μεγάλου Ισπανού προγραμματίζεται για το 2015. Αν αυτοί φανούν συνεπείς κι αν δουλέψει καλά και το δικό μας ομόλογο, τότε δεν το αποκλείω καθόλου…

Η σκηνοθέτρια Αναστασία Σταθοπούλου έχει αδυναμία στη λογοτεχνία και αυτό δεν κρύβεται. Μετά την τελευταία της θεατρική εκδοχή «Anais + Henry. A love song» βασισμένη στην ιδιότυπη πεζογραφία της Αναΐς Νιν, επιστρέφει στα τέλη Μαΐου με ένα έργο εμπνευσμένο από το περίφημο μυθιστόρημα του Τζέφρι Ευγενίδη (φωτογραφία) «Αυτόχειρες παρθένοι» το οποίο είδαμε και στο σινεμά από τη Σοφία Κόπολα. Χώρος υποδοχής, το κυψελιώτικο θεατρικό στέκι «Κέντρο ελέγχου τηλεοράσεων» και πρόσωπα του δράματος κορίτσια από συντηρητικές αμερικανικές οικογένειες που προκρίνουν σαν διέξοδο από την πνιγηρή ζωή τους έναν τέτοιο δραματικό τρόπο. «Αρχίσαμε τις πρόβες γύρω στον Οκτώβριο», μας λέει η σκηνοθέτρια, «με γνώμονα το μυθιστόρημα και αυτοσχεδιασμούς πάνω στο υλικό του». Το τελικό κείμενο διαμορφώθηκε ύστερα από συλλογική προσπάθεια και εντατική έρευνα για την κρίση του Ντιτρόιτ, την εφηβεία, τους αυτόχειρες της δεκαετίας του 1970, την ελληνική οικονομική κρίση και τις προσωπικές εμπειρίες της ομάδας Les Enfants Terribles. Αν όλα πάνε καλά, η παράσταση θα συνεχιστεί και του χρόνου. Το ευχόμαστε ολόψυχα.
Μιλώντας για εικαστικά και μουσειακούς χώρους, ο νους μου πήγε στην πραγματεία «Η ιδέα ως υλικό, το υλικό ως ιδέα» που μας έρχεται από τη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα από τις εκδόσεις Επίκεντρο. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το εικαστικό σύμπαν ελλήνων καλλιτεχνών που έζησαν στο Παρίσι τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, τον Κανιάρη, τον Αλειθηνό, τον Κεσσανλή, τη Χρύσα, τον Τσόκλη και άλλους αναζητήστε το. Η τεχνοκριτικός Δωροθέα Κοντελετζίδου βάζει τον μεγεθυντικό φακό της στα πίξελ της ζωγραφικής, στο υλικό και στο άυλο, τη χρήση τους και στην τελική αυτονόμησή τους.
Βίνσεντ, γύρισε σπίτι

Εκατόν είκοσι έξι χρόνια πέρασαν από τότε που ο Βαν Γκογκ είδε το φως της Αρλ και έστησε εκεί το κρεβάτι και το καβαλέτο του. Μέχρι πρότινος δεν υπήρχε τίποτα στην περιοχή που να θυμίζει το σημαντικότερο ίσως πέρασμα στην ιστορία της τέχνης. Ευτυχώς η πόλη και οι μαικήνες της παρατήρησαν επιτέλους το κενό. Με την ευγενική χορηγία της ελβετικής φαρμακοβιομαχανίας Hoffmann – La Roche, πριν από δύο εβδομάδες άνοιξε το νέο Μουσείο Βαν Γκογκ. Οι αρχιτέκτονες έκαναν αγνώριστο το μέγαρο που παραχώρησε ο δήμος κι έτσι σήμερα μπορούμε να μιλάμε για έναν χώρο χιλίων τετραγωνικών ο οποίος αναμένεται να υποδεχτεί 80.000 επισκέπτες στον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του. Προς το παρόν στεγάζονται εκεί εννέα δανεισμένοι πίνακες του Βαν Γκογκ, πλαισιωμένοι από έργα νεοτέρων που «συνομιλούν» με την τέχνη του, αλλά το μνημόνιο συνεργασίας με το Μουσείο Βαν Γκογκ του Αμστερνταμ υπόσχεται πολλά για το μέλλον. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας…

Τελευταία Νέα