«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή για την πνευματική εργασία, από την προσέλευση του κοινού» είπε ο ποιητής Θανάσης Νιάρχος στην αρχή της βραδιάς –και είχε κάθε λόγο να το κάνει. Στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη όπου παρουσιάστηκε το έργο του Θανάση Βαλτινού, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 250 ψυχές, καθισμένες πλάι σε Γύζηδες, σε Χαλεπάδες, σε δημοσιογράφους και άλλα σχετικά πλέον με μια αίθουσα τέχνης. Η παρουσία τους δεν έμοιαζε αδικαιολόγητη. Οπως συμπλήρωσε ο συντονιστής, σε πρόσφατη λογοτεχνική ψηφοφορία μόνο ο Βαλτινός και ο Ελύτης εκπροσωπήθηκαν με τέσσερα έργα. Θα μπορούσε μάλιστα να χαρακτηριστεί και «εθνικός συγγραφέας».
Πρώτη πήρε τον λόγο η Κική Δημουλά, που είπε μεταξύ των άλλων ότι ακόμα και οι τίτλοι των έργων του, όπως το «Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν», ισοδυναμούν με «φυγάδες στίχους της ποίησης». Οτι οι δυο τους είναι «ετεροθαλή αδέλφια», με μητέρες «την πολύτεκνη πεζογραφία και την πολύτεκνη ποίηση». Θεωρεί προσόν, είπε η ποιήτρια, το ότι ο Βαλτινός γράφει μικρά βιβλία σεβόμενος «τη σύντομη μονόπρακτη ζωή μας», ενώ κατασκευάζοντας και μια λέξη για χάρη του τον χαρακτήρισε «γνωσιομαθή».
Σειρά είχε ο Αντώνης Καρακούσης. «Κάτι δείχνει το ότι παλιά τον χαρακτήριζαν στρατευμένο αριστερό και κατόπιν νεοσυντηρητικό» παρατήρησε ο διευθυντής του «Βήματος». «Και αυτό δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τον συγγραφέα». Εκείνος άλλωστε «ακτινογράφησε τη βία και τη ματαιότητα του Εμφυλίου, όχι όμως ότι δεν έχει και την άποψή του». Ο Θεόδωρος Παπαγγελής δεν μίλησε μόνο ως καθηγητής. «Δεν ενδιαφέρεται ο Βαλτινός για την ιστορία σαν αλληλουχία γεγονότων» είπε ο φιλόλογος του ΑΠΘ, «αλλά σαν μήτρα και μητριά ατομικών πεπρωμένων». «Η αισθηματικότητά του», συμπλήρωσε, «είναι σαφής στην επιφάνειά της, σκοτεινή στη ρίζα της». «Η γλώσσα του αφήνει μια επίγευση από ευγενείς ποιητικές ποικιλίες». Και τελικά: «Το έργο του περιέχει ιστορία υπό πίεση πολλών ατμοσφαιρών. Το μυστικό είναι να θελήσεις να την εισπνεύσεις, πριν τη μάθεις».
Ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος θυμήθηκε τα πανεπιστημιακά του χρόνια, όταν αγαπημένο ανάγνωσμα για τον Εμφύλιο ήταν το «Κιβώτιο» του Αρη Αλεξάνδρου. Οι φοιτητές διάβαζαν επίσης την «Κάθοδο των εννιά» είπε, τους ξένιζε όμως η γλώσσα. Τελικά, τα δύο σχετικά βιβλία που θα τον συγκλόνιζαν, θα ήταν η «Πολιορκία» του Αλέξανδρου Κοτζιά και η «Ορθοκωστά» του τιμωμένου. Παρατηρώντας δε ότι «και στις ημέρες μας αναπτύσσεται εμφυλιοπολεμικό κλίμα στο Διαδίκτυο, με χολή να βγαίνει στην επιφάνεια και μοχθηρία προς πάσα κατεύθυνση», συνέστησε εντόνως στους υπευθύνους «να διαβάσουν την «Ορθοκωστά»».
Ο «εορτάζων» σηκώθηκε, φυσικά, στο τέλος. Αναφέρθηκε ξεχωριστά σε όλους τους ομιλητές, αφού όμως ευχαρίστησε και τους ηθοποιούς Χρήστο Λούλη και Κατερίνα Λέχου που ενδιαμέσως διάβαζαν ανέκδοτα κείμενά του «με πολύ αίσθημα», την Κική Δημουλά πλησίασε, που καθόταν κοντά του και τη φίλησε θερμά.
Αναζήτηση
