Αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν ήταν άνθρωπος, θα ήταν ο Ιανός, η ρωμαϊκή θεότητα που απεικονίζεται με δύο πρόσωπα. Το παράδοξο στην περίπτωση της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το ένα δεν προδιαθέτει για το άλλο. Με άλλα λόγια: αν κάποιος ξέρει μόνο το ένα της πρόσωπο, είναι αδύνατο να φανταστεί το άλλο. Τόση διαφορά.

Με το ένα πρόσωπο είναι επιστήμονας με πολύ καλό βιογραφικό: δικηγόρος Αθηνών και Νέας Υόρκης, σπούδασε στην Αθήνα και στο Παρίσι, έκανε μεταπτυχιακό στη Σορβόννη και στο Κολούμπια, πρακτική στον ΟΗΕ και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Με το άλλο πρόσωπο είναι αμφιλεγόμενη πολιτικός: βουλευτής με θορυβώδη παρουσία σε κάθε είδους συνεδρίαση της Βουλής, με ασυγκράτητη επιθετικότητα αλλά και στόχος των άλλων.

Πρόσωπο του 2013 η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έγινε ως επιστήμονας με λαμπρές περγαμηνές, αλλά ως βουλευτής που καβγαδίζει ανελλιπώς με τους πολιτικούς της αντιπάλους. Η κόρη του Νίκου Κωνσταντόπουλου και της Λίνας Αλεξίου, παρότι φυσιογνωμικά τού μοιάζει, δεν έχει πάρει πολλά από το ύφος της δημόσιας παρουσίας του πατέρα της. Ηδη έχει τη φήμη πολιτικού που καταφεύγει στη «ρητορική υστερία» για να επιβάλει τις απόψεις της ή για να εμποδίσει τους άλλους να επιβάλουν τις δικές τους.

Πολλοί τη βρίσκουν μαχητική, ασυμβίβαστη και διεκδικητική, ιδιότητες εντελώς συμβατές με βουλευτή μιας αριστερής αντιπολίτευσης. Αλλοι τόσοι θεωρούν ότι δεν είναι πρόσωπο κατάλληλο για διάλογο ως βουλευτής της μείζονος αντιπολίτευσης. Πάντως το 2013 δημιούργησε με ευκολία εχθρούς και δεν διευκόλυνε τους φίλους της να την υπερασπιστούν, καθώς βρισκόταν σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση με όποιον έβρισκε απέναντί της.

Η πολύμηνη διαδικασία για τη λίστα Λαγκάρντ στη Βουλή ήταν το πεδίο στο οποίο έλαμψε το άστρο της, ιδίως στις συνεδριάσεις που το εξεταζόμενο θέμα αφορούσε τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ Βαγγέλη Βενιζέλο –όταν ήταν παρών και ο ίδιος, ακόμη καλύτερα. Οι ομηρικοί καβγάδες της με τον πρόεδρο της Επιτροπής Χρήστο Μαρκογιαννάκη και η κατάχρηση χρόνου με την υποβολή αμέτρητων ερωτήσεων την έφερναν διαρκώς σε κατάσταση υπέρβασης της κοινοβουλευτικής πρακτικής, με αποτέλεσμα άλλους να προσβάλλει και άλλοι να την προσβάλλουν. Ακόμη και όταν είχε δίκιο –και είχε συχνά –ήταν αδύνατο να προχωρήσει ομαλά η διαδικασία με τις παρεμβάσεις της.

Το προφίλ που διαμόρφωσε στην Επιτροπή και ο χαρακτήρας της εν γένει διευκόλυναν τους επικριτές της να της προσάπτουν με έμφαση και οτιδήποτε άλλο την αφορά. Π.χ. ότι μετέρχεται δικονομικών μέσων για να μη δικαστεί κατηγορούμενος για βιασμό, που είναι πελάτης της από το 2005. Δεν ψήφισε –εκτός γραμμής –την τροπολογία διακοπής της χρηματοδότησης στη Χρυσή Αυγή, επικαλούμενη συνταγματικούς λόγους και υποχρεώνοντας την Κουμουνδούρου να της καταλογίσει πολιτικό ατόπημα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έβγαλε την τελευταία φωτογραφία του 2013 στα κάγκελα της ΕΡΤ, την ήμερα που την εκκένωσαν τα ΜΑΤ, φωνάζοντας ότι απειλείται η σωματική της ακεραιότητα. Σε ένα σκηνικό όπου ακούστηκαν ακόμη και επικλήσεις στον Γρηγόρη Λαμπράκη –γιατί περπάτησε στη Μεσογείων κατά την ιστορική μαραθώνια διαδρομή του -, η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ούτε η μόνη ούτε η πιο «έξαλλη» φωνή. Αλλά καθώς της έχει βγει το όνομα, τα φώτα έπεσαν επάνω της –χωρίς να φαίνεται ότι αυτό τη δυσαρεστεί.

Τελευταία Νέα