Αναζήτηση
Το «Τοπόσημο του Φαληρικού Όρμου» είναι η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη με τα προσχέδια του ανοικτού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού στον οποίο συμμετείχαν 28 αρχιτεκτονικά γραφεία και τον οποίο διοργάνωσε το Υπουργείο Περιβάλλοντος , Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής με δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος».
Η ανάκτηση της σχέσης με τον τόπο και τη θάλασσα απασχόλησε από την αρχή τον ιταλό αρχιτέκτονα Ρέντζο Πιάνο όταν ανέλαβε τη μελέτη για τον συνολικό σχεδιασμό της ανάπλασης του φαληρικού μετώπου που θα συνόδευε το έργο του στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η ανάπλαση αυτή αφορά την αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος, την ενίσχυση της θαλάσσιας σχέσης, την απόκτηση σύγχρονης ταυτότητας της Αθήνας, την ενίσχυση του ρόλου της ως μεσογειακής πρωτεύουσας.
Σύμφωνα με το πλάνο του ιταλού αρχιτέκτονα η λεωφόρος Ποσειδώνος μετατοπίζεται προς τη θάλασσα και καλύπτεται στο μεγαλύτερο μέρος της από το πάρκο. Οι δρόμοι εκτείνονται προς τη θάλασσα ως πεζόδρομοι και καταλήγουν σε προκυμαίες.
Επίσης το Πάρκο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος περιλαμβάνει μία μεγάλης έκτασης προστατευμένη πισίνα με θαλάσσινο νερό σε συνέχεια της θάλασσας, αξιοποιώντας με κάθε τρόπο το υδάτινο στοιχείο για αθλητισμό και αναψυχή.
Σε αυτό το σημείο, στην κεντρική προβλήτα, την απόληξη του Άξονα Πολιτισμού του Μητροπολιτικού Πάρκου, όπως περιγράφεται στη μελέτη του Ρέντζο Πιάνο, προβλέπεται να γίνει η συνάντηση του Φαλήρου «τότε και τώρα». Εκεί βρίσκεται και το αντικείμενο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Η δημιουργία δηλαδή μίας κατασκευής πάνω σε μία εξέδρα που θα λειτουργεί ως τοπόσημο μέσα στη θάλασσα και θα αποτελεί πόλο έλξης , σημείο αναφοράς για τον χώρο και την πόλη.
Ανάμεσα στις προϋποθέσεις της κατασκευής ήταν η παραπομπή σε στοιχεία συλλογικής μνήμης. Από το παρελθόν του Φαλήρου ως θέρετρο της παλιάς Αθήνας, ως τόπος με εξαιρετικό κλίμα για παραθερισμό, ως ιδανικό σημείο για τα bains mixtes. Δηλαδή μία κατασκευή που να αναφέρεται στις προβλήτες που χαρακτήριζαν το ιστορικό θαλάσσιο μέτωπο της Αθήνας στις αρχές του 20ου αιώνα. Τότε που τα ξενοδοχεία Ακταίον και Grand Hotel de Falere έφερναν τον κόσμο προς τις χαρές της θάλασσας.
