«Φαντάζομαι ότι ο Θεός βαριόταν πολύ μόνος του χωρίς παιχνίδια, γι’ αυτό και έφτιαξε εμάς σαν ζωντανές μινιατούρες να του μοιάζουμε, έτσι για να διασκεδάζει κι αυτός παίζοντας μαζί μας». Με αυτά τα λόγια απάντησε ένα αγοράκι σε αγγλική τηλεοπτική εκπομπή στην ερώτηση για ποιον λόγο ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους.

Ενα άλλο «παιδί» –ο αρχαιολόγος και συγγραφέας Χρήστος Μπουλώτης –την περίοδο που έκανε το μεταπτυχιακό του στο Βίρτσμπουργκ, ξεκίνησε το ταξίδι του στο «απίστευτα παραμυθένιο παιχνιδομάνι» το 1978 όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Μουσείο Παιχνιδιού της Νυρεμβέργης, δίπλα ακριβώς από το σπίτι του Ντίρερ. Την ίδια μέρα σε ένα παλαιοπωλείο έδωσε όσα μάρκα είχε στην τσέπη του –σχεδόν τα μισά της μηνιαίας υποτροφίας του –για να αγοράσει το πρώτο παλιό παιχνίδι του, μια μεταλλική γερμανική ατμομηχανή τρένου. Και ενώ στο τρένο της επιστροφής προς το Βίρτσμπουργκ δεν σταμάτησε να ψηλαφεί την κατάμαυρη ατμομηχανή της δεκαετίας του 1930, γεννήθηκε η ιδέα για ένα Μουσείο Ιστορίας Παιδικού Παιχνιδιού και Βιβλίου στη γένετειρά του Μύρινα της Λήμνου, μουσείο που βρίσκεται υπό ίδρυση.

Εκτοτε ο Χρήστος Μπουλώτης, με το μεράκι αρχαιολόγου, τον αυθορμητισμό παιδιού και την επιμονή μελετητή, βούτηξε στον ιδιαίτερο κόσμο των παιχνιδιών, απέκτησε μια σπάνια και πλούσια συλλογή και αποφάσισε να αποκαλύψει τα μυστικά των παιχνιδιών σε όλο τους το εύρος μέσα από ένα γοητευτικό λεύκωμα – μελέτη που επιμελήθηκαν για την Τράπεζα Πειραιώς οι εκδόσεις Polaris υπό τον τίτλο «Με το βλέμμα των παιχνιδιών».