Αναζήτηση
«Διάβασα το βιβλίο του Τολστόι όταν ήμουν έφηβη και ο συναισθηματισμός της ιστορίας της Αννας Καρένινα με συνόδευε για χρόνια. Οταν όμως μελέτησα τον ρόλο για την ταινία του Τζο Ράιτ, αυτή η γυναίκα από τη Ρωσία μού φάνηκε διαφορετική, καθόλου ρομαντική», λέει η Κίρα Νάιτλι που υποδύεται την τραγική ηρωίδα του Τολστόι, η οποία έχει δοκιμαστεί πολλές φορές στον κινηματογράφο.
Διότι μπορεί το βιβλίο όταν κυκλοφόρησε το 1877 να δέχτηκε σκληρή κριτική, όμως μέσα στον 20ό αιώνα έχει μεταφερθεί τουλάχιστον 20 φορές στη μεγάλη οθόνη. Την πρωτιά έχει μια ρωσική παραγωγή του 1911, η οποία δεν ήταν απλώς η πρώτη κινηματογραφική απόδοση, αλλά και η πρώτη από τις έξι βωβές ταινίες που ακολούθησαν με θέμα την ηρωίδα που θέλησε να ζήσει τον έρωτα και να αφήσει πίσω της τις κοινωνικές συμβάσεις.
«Με την Αννα Καρένινα ελπίζω να μιλήσω στις καρδιές των θεατών. Κανένα έργο, κατά τη γνώμη μου, δεν εστιάζει όπως το συγκεκριμένο στη γυναικεία ψυχή, στις ανδρικές επιθυμίες, στη δολερότητα των προκαταλήψεων», συνεχίζει η 27χρονη ηθοποιός , η οποία μοιράζεται στην κινηματογραφική οθόνη ανάμεσα στον σύζυγό της Αλεξέι Καρένιν, τον οποίο υποδύεται ο Τζουντ Λο, και στον εραστή της κόμη Βρόνσκι, τον οποίο ερμηνεύει ο Ααρον Τέιλορ-Τζόνσον.
Για ποιον λόγο όμως μια νέα ηθοποιός επιλέγει να ερμηνεύσει μια ηρωίδα του 19ου αιώνα στη μεγάλη οθόνη; Μήπως τελικά το κοινό προτιμά να βλέπει πάθη και έρωτες από το παρελθόν; «Ιστορίες όπως αυτή της Αννας Καρένινα λειτουργούν ως αντίδοτο σε πολλά άσχημα πράγματα που συμβαίνουν σήμερα», υποστηρίζει η ηθοποιός που έχει ήδη στο βιογραφικό της μια υποψηφιότητα για Οσκαρ και αποφάσισε να ερμηνεύσει έναν ρόλο στον οποίο στο παρελθόν έχουν δοκιμαστεί ανάμεσα σε άλλες οι Γκρέτα Γκάρμπο, Βίβιαν Λι και Σοφί Μαρσό.
«Από όλες είδα μόνο την ερμηνεία της Γκρέτα Γκάρμπο (σ.σ.: έχει ερμηνεύσει δύο φορές την Αννα Καρένινα –το 1927, αν και η ταινία κυκλοφόρησε υπό τον τίτλο «Love», και το 1935). Είχα ανάγκη μόνο να δω το πρόσωπό της. Ηταν αρκετό για να μου μεταφέρει ένα ολόκληρο σύμπλεγμα συναισθημάτων», παραδέχεται και εκτιμά ότι τα σημεία που αισθάνεται να τη συνδέουν με την Αννα Καρένινα είναι «η ανάγκη να είμαι ο εαυτός μου κόντρα σε κάθε εμπόδιο, ακόμη και κόντρα στον υπερβολικό πόνο που προκαλεί ο αποχωρισμός από το παιδί της. Για μένα δεν είναι το πάθος που υπονομεύει τη ζωή της, αλλά η ανάγκη. Με έναν τόσο επιπόλαιο εραστή η Αννα ανακαλύπτει ότι πρέπει να πληρώσει με μια ακραία κίνηση την επιθυμία της να μάθει την αλήθεια.
Αρνούμαι πάντως να τη δω ως ηρωίδα με τη ρομαντική έννοια. Η Αννα έφτιαξε οικογένεια, αλλά η ασφάλεια μπορεί να αποτελεί και εχθρό. Αυτό συμβαίνει σε πολλές γυναίκες και εδώ έγκειται ο νεωτερισμός του υπέροχου αυτού μυθιστορήματος, του οποίου κατά τη γνώμη μου καίριο στοιχείο αποτελεί το τρένο της ζωής, διότι η ιστορία ξεκινά με ένα τρένο στον σταθμό και τελειώνει με ένα άλλο τρένο», υποστηρίζει η βρετανίδα ηθοποιός.
Εκείνο που τη δυσκόλεψε πάντως δεν ήταν το να μπει στην ψυχολογία της ηρωίδας, αλλά να μάθει τα βήματα του χορού. «Ο Σίντι Λάρμπι, αυτός ο μεγάλος χορογράφος, μετέτρεψε κάθε αλληλουχία σκηνών σε ένα είδος μπαλέτου. Πρόκειται για μια καινοτόμα διαδικασία για τον κινηματογράφο και για τη μετεγγραφή ενός κλασικού έργου. Οι μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις που συμπεριλαμβάνουν χορό απελευθερώνουν τις ενέργειες και τις επιθυμίες της Αννας».
