Ο αριθμός των καλλιτεχνών στη λίστα κάτω από την επιστολή διαμαρτυρίας, με αφορμή το σκάνδαλο της ΑΕΠΙ, προς τον Πρωθυπουργό και την υπουργό Πολιτισμού ολοένα και μεγαλώνει. Μέχρι τώρα υπογράφουν περίπου 400, ανάμεσά τους οι Μάνος Ελευθερίου, Σωκράτης Μάλαμας, Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμητρα Γαλάνη, Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Ομως πριν από λίγες μέρες προέκυψε μια ακόμη –Θάνος Μικρούτσικος, Μανώλης Φάμελλος, Ορφέας Περίδης, Γιώργος Ανδρέου, Στάθης Δρογώσης κ.ά. –που δεν επιθυμεί να τοποθετηθεί διορισμένος επίτροπος στην ΑΕΠΙ, μια από τις κινήσεις που προτάθηκαν ως αντίδοτο.

Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

«Ηθελημένη άγνοια για ληστρική διαχείριση»

Κι εδώ που φτάσαμε δεν είναι λίγο. Για10ετίες είχαμε υποψίες ότι «κάτι συμβαίνει» με την ΑΕΠΙ, πολλά ακούγαμε και πολλά λέγαμε, αλλά σήμερα για πρώτη φορά, με το πόρισμα της Ernst Young πουπαρήγειλε ο Νίκος Ξυδάκης και εκτέλεσε ο Αριστείδης Μπαλτάς,έχουμε αποδείξεις με στοιχεία για την 4ετία 2011-2014. Οι χειρότεροι φόβοι μας για την εταιρεία που δεν διαχειρίζεται, αλλά λυμαίνεταιτο περιουσιακό μας δικαίωμα, όχι μόνο επιβεβαιώθηκαν, αλλά είναι χειρότεροι. Αυτό συνέβη για έναν λόγο –γιατί επιμέναμε να ρωτάμε.Οσοι μας έλεγαν «μη ρωτάτε, μη σκαλίζετε», εκείνοι που ακόμα και σήμερα, αντί να πούνε ένα «δίκιο είχατε, ρε παιδιά», αν όχι ένα ευχαριστώ, παίζουνε ακόμα τον ρόλο του «φρένου», τουλάχιστον ας συνειδητοποιήσουν ότι ώς τώραμε τη στάση τους συνέβαλαν σε μια ληστρική διαχείριση μέσω ηθελημένης άγνοιας.

Το διακύβευμα έχει δύο σκέλη: α)Πώς δενθα σταματήσει η απρόσκοπτη λειτουργία είσπραξης και διανομής της ΑΕΠΙ. Πώς δηλαδή δεν θα υπάρξει κενό στην αγορά που θα έχει ως συνέπεια οι μεν δημιουργοί να χάσουν το μοναδικό τους εισόδημα, οι δε χρήστες να μην μπορούν να κάνουν χρήση μουσικής νόμιμα, που επιπλέον θα εκθέσει διεθνώς τη χώρα. Και β) πώς θα επανακτηθεί η εμπιστοσύνη,που έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωταεξαιτίας της προκλητικής και αυτοκαταστροφικής διαχείρισηςτων μετόχων, αφενός των δημιουργών προς τη σημερινή ιδιοκτησία και αφετέρου των χρηστών που βλέπουν τα χρήματά τους να χάνονται μέσα σε μια «μαύρη τρύπα».

Καίγεται το σπίτι μας. Το τονίζω, είναι η περιουσία μας και με την ΑΕΠΙ συμβαλλόμαστε γιατί μας παρέχει υπηρεσίεςείσπραξης και διανομής, τίποτε άλλο. Δουλεύαμε κάποτε σε 2 εργοστάσια. Το ένα –η δισκογραφία –κάηκε κι αν δεν κάνει αυτό που πρέπει η πολιτεία, θα καεί και το δεύτερο με ανυπολόγιστες συνέπειες στον σύγχρονο ελληνικό μουσικό πολιτισμό.

Γιώργος Νταλάρας

«Μας εκθέτει εντός και εκτός χώρας»

Ο,τι είδε το φως το δημοσιότητας σε σχέση με την οικονομική έρευνα για την ΑΕΠΙ είναι πρωτάκουστο και προκλητικό.Γίνεται δε απεχθές αν σκεφτούμε ότι αποκαλύπτεται σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και σχεδόν ανεξέλεγκτης χρήσης των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών στο Διαδίκτυο. Οπως σωστά επισημαίνει ο Σταύρος Ξαρχάκος, στην έρευνα «ανιχνεύθηκαν» μηνιαίοι μισθοί μεγαλύτεροι από τις ετήσιες απολαβές ενός από τους μεγαλύτερους συνθέτες της χώρας.Αυτό μας εκθέτει εντός και εκτός χώρας.Εγώ ως συγγενής, μια και είμαι κυρίως ερμηνευτής και μουσικός, μπορεί να μην έχω έννομο συμφέρον. Μοιράζομαι όμως την αγωνία των δημιουργών με το σκεπτικό ότι εμείς οι «συγγενείς» τραγουδιστές και μουσικοί είμαστε όχι μόνο αλληλέγγυοι, αλλά ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Πέραν αυτού, σε πολλούς από τους ποιητές και τους συνθέτες η χώρα μας οφείλει το ανεκτίμητο άυλο πολιτιστικό προϊόν.Και εμείς οι ερμηνευτές οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτούς την ύπαρξή μας. Συνεπώς είναι κοινή απαίτηση όλων μας η άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης, η εξυγίανση της εταιρείας και η κυρίως απονομή δικαιοσύνης.Δεν μπορεί μια τέτοια εταιρεία να μη βασίζεται στις αρχές της συλλογικής διαχείρισης των δικαιωμάτων από τους δικαιούχους. Επιπλέον επαληθευόμαστε όσοι έχουμε πιστέψει σταθερά στην αυτοδιαχείριση και τη μη κερδοσκοπική λειτουργία των δομών είσπραξης.Πέραν του πορίσματος, βέβαια, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτή η ιδιωτική εταιρεία λειτουργούσε χωρίς διαφάνεια, μονοπωλιακά, σχεδόν έναν αιώνα.

Στάθης Δρογώσης

«Δεν χρειάζεται επίτροπος»

Συμφωνούμε σε πολλά με τους συναδέλφους μας, θεωρούμε λάθος το να δοθούν υπερεξουσίες σε έναν διορισμένο από το κράτος επίτροπο. Δεν έχει δουλέψει ποτέ μια τέτοια λύση σε καμία εταιρεία. Συνήθως ο επίτροπος κλείνει μια εταιρεία και απολύει εργαζομένους. Θέλουμε τα εποπτικά συμβούλια των δημιουργών να μπορούν να εκφράζουν γνώμη για το ενδεχόμενο επιτροπείας και οπωσδήποτε να ορίζεται στην έσχατη λύση επίτροπος από τη δικαστική εξουσία κι όχι από το υπουργείο.

Πιστεύουμε πως τη διέξοδο πρέπει να τη δώσουν οι καλλιτέχνες και όχι κάποιος μάνατζερ εξ ουρανού ή ένας σοβιετικού τύπου κρατικός γραφειοκράτης. Καλούμε κι εμείς να προχωρήσει η έρευνα σε βάθος. Τέλος, τονίζουμε πως το νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα εκκρεμεί για περισσότερο από έναν χρόνο, δημιουργώντας αβεβαιότητα και αφορμές για άρνηση πληρωμών πολύ πριν από τη δημοσίευση του πορίσματος περί ΑΕΠΙ. Πρέπει να ψηφιστεί άμεσα και παράλληλα το υπουργείο να δεσμεύσει τους μετόχους να καλύψουν τα αρνητικά κεφάλαια.

Τελευταία Νέα