Αναζήτηση
Το πρώτο βήμα έγινε πριν από δύο χρόνια με το Ετος Γαστρονομίας Σαντορίνης 2013, το οποίο κορυφώθηκε με ένα συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν διάσημοι καλεσμένοι, όπως ο Ερικ Γουλφ, διευθυντής της Διεθνούς Ενωσης Γαστρονομικού Τουρισμού, και με τη συμμετοχή της Σαντορίνης στη διεθνή έκθεση τουρισμού World Travel Market στο Λονδίνο. Εστιάτορες, οινοποιοί, παραγωγοί ενώθηκαν, λοιπόν, προκειμένου να προωθήσουν από κοινού τη δουλειά τους, αποδεικνύοντας ότι η ενότητα μπορεί να φέρει κέρδος σε όλους και υπεραξία στον τόπο. Εναν χρόνο αργότερα, αυτή η ομαδική προσπάθεια βρήκε ανταπόκριση και στη Μύκονο, όπου τοπικοί σύλλογοι, παραγωγοί και επαγγελματίες του νησιού οργάνωσαν ένα γαστρονομικό τριήμερο για την προώθηση της κοπανιστής –ένα από τα πιο φημισμένα ελληνικά τυριά και Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης Κυκλάδων.
Η κοσμική Μύκονος λοιπόν και η Σαντορίνη, κορυφαίοι ταξιδιωτικοί προορισμοί, αποφάσισαν να αναδείξουν και το γαστρονομικό τους προφίλ, εντάσσοντας τα τοπικά προϊόντα σε ένα πλαίσιο ιστορικό, λαογραφικό, επιστημονικό που συνδέει το παρόν και την πρόοδο του τόπου με το παρελθόν και την παράδοση.
Το αεράκι αυτό παρέσυρε φέτος και την Τήνο, η οποία στον πολύ κόσμο –εκτός από τους αρχιτέκτονες και τους καλλιτέχνες που γνωρίζουν εδώ και χρόνια την αξία της –είναι κυρίως γνωστή ως θρησκευτικός προορισμός. Πίσω από τη Χώρα και την Παναγία της Τήνου, όμως, κρύβονται ένα μοναδικό τοπίο, εκπληκτικά χωριά και μια σειρά από παραγωγούς οι οποίοι παράγουν εκλεκτά προϊόντα με παραδοσιακές μεθόδους.
Φρέσκο αγελαδινό γάλα (ωρών) και βούτυρο κατακίτρινο –όμοιό του μόνο στη Νορμανδία έχουμε δοκιμάσει -, υπέροχα τυριά όπως το πέτρωμα, το φρέσκο μπαλάκι ή τυράκι, η κοπανιστή και η γραβιέρα Τήνου με γεύση που θυμίζει παρμεζάνα, αλλά και το σπάνιο καρίκι –κάτι μεταξύ καμαμπέρ και σεβρ –που ωριμάζει μέσα σε φλασκί όπως στην αρχαιότητα, αλλαντικά όπως η λούζα και το λουκάνικο, ψωμιά, παξιμαδάκια και κουλούρια, εξαιρετικά κρασιά, τσίπουρα, τώρα και μπίρα, και βέβαια φρούτα και λαχανικά, ντοματάκια, κολοκύθια, αγκινάρες, πεπόνια, καρπούζια και άλλα πολλά που αν τα δοκιμάσεις μία φορά είναι σίγουρο ότι θα τα νοσταλγείς για πάντα.
ΜΙΚΡΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ. Οι Τηνιακοί, λοιπόν, με όλο αυτό τον πλούτο της τοπικής τους παραγωγής δεν χρειάζεται να δημιουργήσουν από την αρχή ένα τουριστικό προϊόν ώστε να θεωρηθεί το νησί τους γαστρονομικός προορισμός. Επειδή το έχουν. Ο γαστρονομικός πολιτισμός της Τήνου υπάρχει παντού, στη θάλασσα, στη γη, στα κατώγια και στα κελάρια, κυρίως όμως στην ψυχή των ανθρώπων που κατοικούν στο νησί. Με τη φιλοσοφία αυτή τρεις Τηνιακοί, ο Αντώνης Ψάλτης, ο Γιώργος Αμοιραλής και ο Δημήτρης Αρμακόλας, και με τη στήριξη του Συλλόγου Επαγγελματιών Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος Τήνου δημιούργησαν το Tinos Food Paths, δράση που παρουσιάστηκε το διήμερο 7-8 Μαΐου και την οποία ονειρεύονται να εμπλουτίσουν με συνέργειες όχι μόνο μέσα στην Τήνο, αλλά και μέσα στο πλαίσιο των Κυκλάδων και του Αιγαίου ολόκληρου.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με μια ενδιαφέρουσα ημερίδα στην οποία πήραν μέρος ομιλητές από την Τήνο και άλλα νησιά των Κυκλάδων, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον είχε η περιήγηση στην ενδοχώρα και οι επισκέψεις σε μικρές παραγωγικές μονάδες. Στη Χώρα, στο εργαστήριο του Γιάννη Κρητικού είδαμε τα στάδια παραγωγής λούζας και λουκάνικου, στον Κέχρο επισκεφτήκαμε το San Lorenzo, το καινούργιο τυροκομείο της Μανταλένας, του Γιάννη και του Λορέντζου που φτιάχνουν τυριά με την οικογενειακή συνταγή, και στο σπίτι του κυρίου Μάκη Παλαμάρη παρακολουθήσαμε τις τρεις αδελφές και τη γυναίκα του να πλάθουν γλυκά ψαράκια, παστέλι σε λεμονόφυλλα και τυροπιτάκια με 36 πτυχές στο φύλλο τους σαν λεπτεπίλεπτο πλισέ.
Στη Βαγιά, στη μικροζυθοποιία του Αλέξανδρου Κουρή και της Μάγιας Τσόκλη δοκιμάσαμε την ολοκαίνουργια lager Νήσος, στο μυθικό τοπίο του Φαλατάδου η οινοποιός Μαρία Αλευρά μάς ξενάγησε στους Τηνιακούς Αμπελώνες όπου δοκιμάσαμε τα Clos Stegasta από τις κυκλαδικές ποικιλίες ασύρτικο, μαυροτράγανο και αυγουστιάτη, τα μοναδικά ελληνικά κρασιά που έχει ο Αλέν Ντικάς στα εστιατόριά του ανά τον κόσμο.
Κρασιά από τις ποικιλίες ποταμίσι και κουμάρι δοκιμάσαμε στην Κώμη, στο μικροσκοπικό οινοποιείο του Χρήστου Φόνσου, που κάνει τεράστιες προσπάθειες για να αναδείξει γηγενείς ποικιλίες σε προφυλλοξηρικούς αμπελώνες. Στην παραλία του Αγίου Φωκά, στο εστιατόριο Σαν το Αλάτι απολαύσαμε εξαιρετικές τοπικές λιχουδιές και το βράδυ, με φόντο το πορτοκαλί φεγγάρι να ανατέλλει από τη Μύκονο, στο μπαρ του συγκροτήματος Diles & Rinies ο Ιάκωβος Βιδάλης (από το μπαρ Σιβυλλάκι) μας ετοίμασε γνωστά κοκτέιλ με τοπικό twist. Το Negroni π.χ. έγινε με ημίγλυκο τηνιακό κρασί αντί για βερμούτ και το Βloody Mary με ντοματάκι Τήνου, ντόπιο θυμάρι και ρακί αντί για βότκα.
Τέλος, εντυπωσιαστήκαμε από την τηνιακή μαγείρισσα Αντωνία Ζάρπα (εστιατόριο Θαλασσάκι στα Ιστέρνια) που σήκωσε το μεγαλύτερο μέρος των μαγειρεμάτων. Σε ένα πεζούλι στην εκκλησία Αγία Τριάδα στα Αλώνια ετοίμασε ένα εξαιρετικό γεύμα και στο ξενοδοχείο Cavos παρουσίασε μια πολύ πλούσια πρόταση για το τηνιακό πρωινό και το κολατσιό.
