Οι πολιτικοί δεν γίνονται ενδιαφέροντες ήρωες βιβλίων. Ο Τσίπρας είχε ένα επικοινωνιακό χάρισμα το οποίο, νομίζω, το εξάντλησε. Εχει μετεξελιχθεί από έναν αφελή, δροσερό νέο σε έναν επαγγελματία βαρόνο Μινχάουζεν. Λίγο Μινχάουζεν, λίγο Πινόκιο. Νομίζω ότι η περσόνα του έχει τόσο πια ταυτιστεί με το ψέμα, που και αλήθεια να πει, ούτε θα το καταλάβουμε. Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι προικισμένος αφηγητής –διαπρέπει στην εκλαΐκευση των οικονομικών. Κατά πόσο αυτά που αναφέρει στο βιβλίο του είναι αληθινά ή όχι, μένει να κριθεί. Σίγουρα θα πρέπει να δώσει λόγο, ειδικά από τη στιγμή που λέει ότι τα ηχογραφούσε.

Μέχρι τον Ιανουάριο του 2014, έναν χρόνο πριν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει την εξουσία, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι υπήρχαν δύο, σχεδόν ισοδύναμες, τάσεις. Η μια ήταν δραχμολάγνα, υπό τον Λαφαζάνη, ενώ η άλλη αμφισβητούσε την ευκολία του Grexit. Σίγουρα το συζητούσαν, όμως ο Τσίπρας είχε επιβάλει ένα ιδιότυπο σιωπητήριο μέχρι τις εκλογές. Δεν αμφιβάλλω, χωρίς ποτέ να βρίσκομαι στον στενό κύκλο, ότι θα είχαν σκεφτεί πολλά εναλλακτικά σχέδια. Γνωρίζω ότι οι γνώσεις του Πρωθυπουργού στα οικονομικά είναι εξαιρετικά πλημμελείς, οπότε οποιοδήποτε κόλπο του «μάγου της φυλής» σίγουρα θα τον εντυπωσίαζε.

Ρεαλιστές από τη μια, ιδεοληπτικοί από την άλλη. Αυτοί υπήρχαν τότε στον ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευα πως θα επικρατήσουν οι πρώτοι. Τελικά νίκησαν οι καιροσκόποι, οι ρεαλιστές για την πάρτη τους. Συνέχισαν τη ρητορική των ιδεοληπτικών, αν και λίγο πιο μετριοπαθώς, εφαρμόζοντας στην πράξη τα εντελώς ανάποδα. Η πιο μακροπρόθεσμη ζημιά που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δημιούργησε ένα αίσθημα πως όλοι είναι τα ίδια σκατά. Ο Τσίπρας είχε πει κάποια στιγμή –και κανείς δεν του έδωσε σημασία, γιατί δεν ήταν περίοδος εκλογών: «Αν αποτύχω εγώ, θα έρθει η Χρυσή Αυγή». Ηταν σαν να έλεγε πως μαζί του τελειώνει η δημοκρατία, μετά έρχονται οι φασίστες.

Οταν προσέγγισα το κόμμα, τον Ιανουάριο του 2012, ήταν στο 6%. Αυτό σήμαινε πως ούτε στον Τσίπρα ούτε σε κανέναν άλλο περνούσε από το μυαλό η προοπτική της εξουσίας –φάνταζε πιο πιθανό το να μην μπει καν στο Κοινοβούλιο. Ηταν, τότε, έγκλημα καθοσιώσεως οποιαδήποτε αναφορά στους ΑΝΕΛ. Δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσεις για συμμαχία. Τώρα βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρείας, στο οποίο οι ΑΝΕΛ ψηφίζουν μόνο αυτά που θέλουν και το μόνο που τους ζητείται σε αντάλλαγμα είναι να περνούν το 3%.

Η Ακροδεξιά ενώθηκε με την καιροσκοπική πλευρά τής Αριστεράς: φρικτό μόρφωμα. Τα ‘χουν κάνει πλακάκια σε όλα τα επίπεδα, από τη στιγμή που συμφώνησαν πως τα Μνημόνια είναι Blitzkrieg των Βρυξελλών, μια συνωμοσία απέναντι στη χώρα. Πριν από το 2009 ανθούσε η οικονομία, έτσι έλεγε ο Αλογοσκούφης –ήταν «μια από τις πιο δυναμικές του κόσμου». Η περιπέτεια του Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ είναι ένα κομμάτι αυτής της θεωρίας συνωμοσίας. Είμαστε, δηλαδή, τόσο μάγκες που καταφέραμε να αλλοιώσουμε τα στοιχεία, πείσαμε τους άλλους να μας δώσουν λεφτά και τώρα κανείς δεν μας τα ζητάει πίσω, ούτε τα δίνουμε σε κανέναν! Το απόλυτο παρανοϊκό αφήγημα, που όμως το πιστεύουν! Και όσο αυτοί συσπειρώνονται, η σοβαρή Δεξιά και η σοβαρή Αριστερά δεν μπορούν να συνεννοηθούν στα στοιχειώδη, σε ένα μέτωπο εναντίον του λαϊκισμού.

Από τότε που ήμουν βουλευτής, θεωρούσα την Κεντροαριστερά φυσικό σύμμαχο. Η προσπάθειά της για ανασυγκρότηση είναι too little too late. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα. Αν λοιπόν σε κάποιον δεν κάνει η Νέα Δημοκρατία, πάει σε νέες εκλογές με το νέο σύστημα τύπου απλής αναλογικής –μια κατάσταση ακυβερνησίας τεράστια. Γιατί τα λέω αυτά; Νομίζω ότι η συνεργασία με τη ΝΔ δεν είναι επιλογή, είναι μονόδρομος. Θα τεθεί το δίλημμα του αν θα στηρίξει μια κυβέρνηση που θα ρίξει το τσίρκο που έχουμε τώρα ή αν θα συνεχιστεί η ακυβερνησία ή οποιαδήποτε άλλη μορφή αυταπάτης.

Ο λαϊκισμός είναι το αφήγημα των τελευταίων 43 χρόνων. Στην πραγματικότητα, κανένα κόμμα που δεν υπέβαλε τα σέβη του δεν πήρε την εξουσία. Επειδή όμως είδαμε πού μας οδήγησε, είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε τροπάρι. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουμε, αλλά δεν έχουμε πια ούτε χρόνο ούτε χρήμα για χάσιμο.