Η επετειακή προβολή για τα 40 χρόνια του «Ταξιτζή» στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα πριν από λίγες ημέρες ήταν η ιδανική ευκαιρία για την επανένωση των πρωταγωνιστών του αριστουργήματος του Μάρτιν Σκορσέζε. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ιδρυτής του φεστιβάλ, συνάντησε ξανά τον σκηνοθέτη με τον οποίο έκανε μερικές από τις καλύτερες ταινίες του, την Τζόντι Φόστερ, τον Χάρβεϊ Καϊτέλ και τη Σίμπιλ Σέπαρντ. Πάλι καλά που πρόλαβε να γίνει αυτό το reunion, γιατί έτσι όπως πάει μέχρι τώρα το 2016 περιμένεις κάθε μέρα να μάθεις την επόμενη μεγάλη απώλεια για τον κινηματογράφο, τη μουσική και τις τέχνες γενικότερα.

Από τα πολλά που γράφτηκαν για τον «Ταξιτζή» με αφορμή την επέτειο και την προβολή στο Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, ιδού δέκα ιστορίες που μας έκαναν εντύπωση:

1. Η περιβόητη φράση «You talkin’ to me?» δεν υπήρχε στο σενάριο, αλλά ήταν αυτοσχεδιασμός του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, εμπνευσμένος από τον… Μπρους Σπρίνγκστιν! Λίγες ημέρες πριν το συγκεκριμένο γύρισμα ο ηθοποιός είχε παρακολουθήσει μια συναυλία του «Αφεντικού», όπου ο Σπρίνγκστιν είχε απαντήσει με αυτόν τον τρόπο στο κοινό που φώναζε το όνομά του.

2. Ο συνθέτης Μπέρναρντ Χέρμαν, γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Αλφρεντ Χίτσκοκ, έγραψε τη μουσική της ταινίας και διηύθυνε την ορχήστρα στις ηχογραφήσεις. Ολοκλήρωσε την τελευταία ηχογράφηση στις 23 Δεκεμβρίου 1975, επέστρεψε στο ξενοδοχείο του και πέθανε την ίδια νύχτα, ξημερώματα παραμονής Χριστουγέννων.

3. Για να αποφύγει τον χαρακτηρισμό «Ακατάλληλο» για την ταινία, ο Σκορσέζε «πείραξε» τα χρώματα στο αιματοβαμμένο φινάλε, κάνοντας το αίμα περισσότερο καφέ παρά κόκκινο. Η επιλογή αυτή ταίριαξε με την αισθητική της ταινίας και άφησε ικανοποιημένη την επιτροπή αξιολόγησης.

4. Ο λόγος που ο Σκορσέζε μπήκε στο ταξί του Ντε Νίρο υποδυόμενος έναν πελάτη, είναι ότι ο ηθοποιός Τζορτζ Μεμόλι που θα έπαιζε τον συγκεκριμένο ρόλο τραυματίστηκε στην πλάτη και δεν μπόρεσε να έρθει στα γυρίσματα.

5. Η Νέα Υόρκη του «Ταξιτζή» είναι μια βρώμικη πόλη, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Οι γεμάτοι σκουπίδια δρόμοι οφείλονται στην απεργία των εργαζόμενων στην καθαριότητα το καλοκαίρι του 1975 που γυριζόταν η ταινία. Όχι ότι χωρίς την απεργία θα ήταν πολύ πιο καθαρή. Το Μανχάταν της εποχής δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό…

6. Η Σίμπιλ Σέπαρντ δεν ήταν καθόλου δημοφιλής στα γυρίσματα. Ολοι ήξεραν ότι δεν ήταν φοβερή και τρομερή ηθοποιός, αλλά την προσέλαβαν γιατί ταίριαζε γάντι στο ρόλο της. Η παραγωγός Τζούλια Φίλιπς έβλεπε τις σκηνές της και έφριττε, ο Σκορσέζε αναγκαζόταν να κάνει συνεχώς πρόβες μαζί της και ο Ντε Νίρο από ένα σημείο και μετά ήθελε να τη σκοτώσει.

7. Ολοι δέχτηκαν μεγάλη μείωση αποδοχών για να κάνουν την ταινία. Ο Ντε Νίρο, με Οσκαρ για τον «Νονό 2», δεχόταν προτάσεις 500.000 δολαρίων για ταινίες, και πήρε 35.000 για τον «Ταξιτζή» – όσα και η Σίμπιλ Σέπαρντ. Ο Πολ Σρέιντερ έδωσε το σενάριό του για το ίδιο ποσό, παρόλο που είχε πουλήσει το αμέσως προηγούμενό του για δέκα φορές περισσότερα χρήματα. Ο Σκορσέζε πήρε 65.000 δολάρια.

8. Το κούρεμα-μοϊκάνα του Ντε Νίρο στην ταινία δεν ήταν αληθινό. Ο ηθοποιός φόρεσε προσθετικό καθώς αμέσως μετά τον «Ταξιτζή» θα γύριζε τον «Τελευταίο των μεγιστάνων» με τον Ελία Καζάν.

9. Ισως να έχετε ακούσει ότι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έγινε οδηγός ταξί προκειμένου να προετοιμαστεί για τον ρόλο. Εβγαλε κανονική άδεια και γύριζε στους δρόμους της Νέας Υόρκης όσο περισσότερο μπορούσε. Μια αστεία ιστορία που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι ένας πελάτης που είδε το όνομα στην άδεια και αναγνώρισε τον ηθοποιό, τον ρώτησε: «Είναι τόσο δύσκολο για κάποιον που μόλις κέρδισε Οσκαρ (σ.σ. για τον «Νονό 2») να βρει δουλειά ως ηθοποιός;».

10. Στο ίδιο πνεύμα με τον Ντε Νίρο (ηθοποιοί της «Μεθόδου» και οι δύο), ο Χάρβεϊ Καϊτέλ επιθυμούσε να μάθει τα μυστικά του ρόλου του νταβατζή από έναν επαγγελματία του χώρου. Αφού πλησίασε μερικά «εργαζόμενα κορίτσια» χωρίς να βγάλει άκρη, κατάφερε να έρθει σε επαφή με έναν πρώην νταβατζή και για δύο εβδομάδες αυτοσχεδίαζαν μαζί: μέχρι να μάθει αυτά που ήθελε, ο Καϊτέλ στις πρόβες τους έπαιζε τον ρόλο της πόρνης…

Τελευταία Νέα