Αναζήτηση
Ξεκίνησα να κάνω θέατρο γιατί συνειδητοποίησα ότι ήταν μονόδρομος για μένα. Ήταν η ανάγκη μου για έκφραση και δημιουργία που βρήκε διέξοδο στην υποκριτική.
Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν «Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε διασκευή για παιδιά, όταν ήμουν μαθήτρια Δημοτικού.
Ο πρώτος μου ρόλος ήταν ο ρόλος της «Χρυσάνθης», στο έργο «Πριν την Παράσταση» στο θέατρο Αμόρε, σε σκηνοθεσία Λ. Λοϊζίδη.
Αν δεν έκανα θέατρομάλλον θα έκανα κάτι που να είχε σχέση πάλι με τέχνες και την προώθηση του πολιτισμού. Πιθανά να ήταν μια ενασχόληση που να μην ήταν αμιγώς καλλιτεχνική, αλλά υποστηρικτική στις τέχνες.
Μια συμβουλή από τους καθηγητές μας στην σχολή είναι να είμαστε πάντα ετοιμοπόλεμοι. Μας έλεγαν ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε θα βρεθεί μια επαγγελματική ευκαιρία ή θα σου προταθεί ο ρόλος της ζωής σου. Γι’ αυτό θα πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος. Το τρένο θα περάσει μια φορά και θα σου ανοίξει τις πόρτες του και εσύ θα πρέπει να έχεις γεμάτες τις βαλίτσες σου και να το προλάβεις… Αν το χάσεις, μπορεί να μην ξαναέχεις ποτέ την τύχη να ξαναπεράσει.
Πάνω στη σκηνή νιώθω και απολαμβάνω την κάθε στιγμή. Η επαφή με τον κόσμο και η ενέργεια που σου μεταδίδει είναι μια αίσθηση που δεν περιγράφεται και δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο.
Το πιο περίεργο πράγμα που μου έχει συμβεί στο θέατρο είναι σε μια παιδική παράσταση στη οποία υποδυόμουν μια κακιά μάγισσα, όταν ανέβηκε ένα αγοράκι στη σκηνή με ένα σπαθί, για να πολεμήσει με τη μάγισσα και να σώσει τους ηθοποιούς από τα μάγια της.
Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι είναι οι «Βάκχες» του Ευριπίδη με την οποία περιοδεύσαμε σε Ευρώπη και Αμερική και κυρίως η παράσταση που δώσαμε στην Στουτγάρδη… ένα κατάμεστο θέατρο χειροκροτούσε όρθιο επί 20 λεπτά … Αλησμόνητη εμπειρία. Είναι από τις στιγμές που νιώθεις ευτυχισμένος που επέλεξες αυτό το επάγγελμα…
Το Θέατρο για μένα είναι η .. ανάσα μου.
Ονειρεύομαι να αποκτήσει το θέατρο την θέση και την βαρύτητα που του αξίζει στην εκπαίδευση και στη συνείδηση του κόσμου, όπως γινόταν και στην Αρχαία Ελλάδα.
Info
• Η Χρυσάνθη Γεωργαντίδου αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Αθηνών «Γ. Θεοδοσιάδης» το 2006, ενώ είχε ήδη ολοκληρώσει τις σπουδές της στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας.
• Μιλάει 5 ξένες γλώσσες , έχει εργαστεί ως διερμηνέας και πολιτιστικός διαμεσολαβητής στη διεύθυνση Μεταναστευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Εσωτερικών, ενώ παράλληλα με την ενασχόληση της με το θέατρο κάνει και οργάνωση παραγωγής σε θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, φεστιβάλ κτλ.
• Στο θέατρο δραστηριοποιείται ως ηθοποιός από το 2007. Έχει παίξει σε παραστάσεις σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας όπως: «Αμόρε», «Θέατρο Τέχνης Υπόγειο», «Τόπος Αλλού», «Vault», κ. α ενώ έχει περιοδεύσει με παραστάσεις Αρχαίου Δράματος σε Ευρώπη και Αμερική. Τον Οκτώβρη ερμήνευσε τον ρόλο της «Αρετής» στην παράσταση «Ένας Ντελικανής» η οποία παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο, σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή.
• Το καλοκαίρι του 2017 συμμετέχει στην παιδική παράσταση «Το Χαμένο Πετράδι της Γνώσης», σε κείμενο – σκηνοθεσία του Στέφανου Κοσμίδη, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 19/6 στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας και θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα. Μαζί της πρωταγωνιστούν οι: Μελέτης Ηλίας, Βίβιαν Κοντομάρη, Ιωάννα Ασημακοπούλου και Σόλων Τσούνης.
