Για 22 χρόνια έδινε σκληρές «αερομαχίες» με την ανίατη ασθένεια, διαψεύδοντας τις στατιστικές και αποδεικνύοντας ότι ακόμα και στα στερνά του παρέμενε παλικάρι. Ηταν ένας μεγάλος πατριώτης, ένας ακάματος επαγγελματίας, ένας ψύχραιμος και συνάμα ευαίσθητος άνθρωπος.

Ο Νίκος Κουρής γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά της Αθήνας, στον συνοικισμό Ελληνορώσων. Φοίτησε στο 10ο Γυμνάσιο Αθηνών και έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Ικάρων από όπου αποφοίτησε ως ανθυποσμηναγός στο τέλος του 1950. Τοποθετήθηκε στην Αεροπορική Βάση Ελευσίνας, στα καταδιωκτικά Spitfire και στη συνέχεια μετατέθηκε στη Σχολή Αεροπορίας ως εκπαιδευτής αέρος, σε μια περίοδο που άρχιζε μια γιγαντιαία προσπάθεια εκπαίδευσης περίπου 500 πιλότων για να επανδρώσουν τα νέα μαχητικά που παραδόθηκαν στην Ελλάδα με την αμερικανική βοήθεια. Υπουργός Αμυνας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που είχε ανιψιό τον Διονύση Λιβανό, τον οποίο υπεραγαπούσε και ο οποίος ζήτησε από τον θείο του να εκπαιδευτεί ως πιλότος. Ο Κανελλόπουλος ζήτησε από τον διοικητή της Σχολής Ικάρων να διαθέσει έναν καλό εκπαιδευτή για να εκπαιδεύσει τον αγαπημένο του ανιψιό. Ο διοικητής της Σχολής Ικάρων διάλεξε για την αποστολή αυτή τον Νίκο Κουρή.

Το 1955 ήρθε η σειρά του Κουρή να εκπαιδευτεί στα αεριωθούμενα και μετατέθηκε στην Ελευσίνα και από εκεί στη Νέα Αγχίαλο, όπου τοποθετήθηκε στη μοίρα F-84G. Γρήγορα κατέστη ετοιμοπόλεμος και του ανατέθηκαν καθήκοντα αξιωματικού επιχειρήσεων της μοίρας.

Την εποχή εκείνη έτυχε να αποφοιτήσουν συγχρόνως από τη Σχολή Ικάρων περίπου 40 νέοι αξιωματικοί οι οποίοι έπρεπε να εκπαιδευτούν στον πολεμικό αυτό τύπο. Αντί να διαχωριστούν σε ομάδες και να εκπαιδευτούν στις μοίρες όπου θα αναλάμβαναν υπηρεσία, το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) αποφάσισε να συγκροτηθεί μια μοίρα για λόγους τυποποίησης και ταχύτερης εκπαίδευσης. Διοικητής της μοίρας αυτής τοποθετήθηκε ο σμηναγός Κουρής, με σκοπό η εκπαίδευσή τους να περατωθεί στον συντομότερο δυνατό χρόνο. Η εκπαίδευση των νέων ανθυποσμηναγών περατώθηκε χωρίς κανένα ατύχημα.

Ωστόσο, η δημιουργία νέων μοιρών, ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης και βλημάτων εδάφους-αέρος δημιούργησε ανάγκες για εκπαιδευμένους επιτελείς και διοικητές μικρών μονάδων. Το ΓΕΑ για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό έστειλε για ειδική εκπαίδευση στην Αμερική, στην αεροπορική βάση Maxwell, δυο νεαρούς αξιωματικούς, τους σμηναγούς Κουρή και Παπαευσταθίου. Επόμενος σταθμός στο εξωτερικό για τον Κουρή ήταν το SHAPE στο Βέλγιο και η Διεύθυνση Πρηνικών Επιχειρήσεων. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έγινε διευθυντής στον κλάδο Διοικητικής Μέριμνας του ΓΕΑ και μετά διοικητής στην 116 Πτέρυγα Μάχης, που διέθετε αεροσκάφη οπλισμένα με πυρηνικές κεφαλές. Από τη μονάδα αυτή ο Κουρής διετάχθη να μεταβεί στο Ιstres της Γαλλίας για να δοκιμάσει εν πτήσει και να αξιολογήσει το πρωτότυπο εκείνη την εποχή μονοθέσιο αεροσκάφος Μirage F-1.

Στο μεταξύ, ο Κουρής προήχθη σε ταξίαρχο και από τις θέσεις που υπηρέτησε τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε έντονα με τα εθνικά θέματα και την αντιμετώπιση των απειλών κατά της Ελλάδας. Μεταξύ άλλων τοποθετήθηκε για έναν χρόνο εκπαιδευόμενος στο Βασιλικό Κολέγιο Αμυντικών Σπουδών της Μεγάλης Βρετανίας. Στη συνέχεια, αφού υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες – θέσεις, προήχθη σε αντιπτέραρχο, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του α΄ υπαρχηγού ΓΕΕΘΑ. Μάλιστα εντάχθηκε στην επιτροπή επανένταξης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο ΝΑΤΟ, συνεχίζοντας τις συνομιλίες με τον αμερικανό στρατηγό Ρότζερς, που υποστήριζε τις θέσεις της Τουρκίας.

Τον Οκτώβριο του 1980 ο Κουρής συναντά τρεις φορές τον Ρότζερς στο γραφείο του στη Μονς και δύο φορές στο αεροπλάνο του στη Νάπολι και στο Ελληνικό, όπου πέτυχε τη διατύπωση ενός κειμένου συμφωνίας που ικανοποιούσε την ελληνική πλευρά. Ο Κουρής ενημερώνει τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος του δίνει εντολή να ενημερώσει σχετικά την κυβερνητική επιτροπή και ακολούθως τον Ανδρέα Παπανδρέου, στο σπίτι του στο Καστρί. Ο Ράλλης στο βιβλίο του «Ωρες ευθύνης» μνημονεύει τη μεγάλη συμβολή του Κουρή στην επίτευξη της συμφωνίας, την οποία θεωρεί εθνική επιτυχία.

Η ενημέρωση του Κουρή στον Παπανδρέου επεκτείνεται και στα θέματα των ελληνοτουρκικών διαφορών, των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και τις ελληνονατοϊκές σχέσεις. Η συνάντηση αυτή ήταν σημαντική, γιατί διαπιστώθηκε η πλήρης συμφωνία των εκτιμήσεων του Κουρή με τις απόψεις Παπανδρέου. Από την ημέρα αυτή ο Κουρής έγινε ανεπισήμως στρατιωτικός σύμβουλος του Παπανδρέου. Ως πρωθυπουργός, του έδωσε εντολή να συντάξει το κείμενο του λόγου που επρόκειτο να εκφωνήσει στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και τον πήρε μαζί του στις Βρυξέλλες.

Στα επόμενα 10 χρόνια, οι Αμερικανοί μέσω του ΝΑΤΟ κατέβαλαν απανωτές προσπάθειες με διάφορα τεχνάσματα να παρακάμψουν τη συμφωνία επανένταξης, που δεν άφηνε περιθώρια για αλλαγή του καθεστώτος στο Αιγαίο. Ο Κουρής με το επιτελείο του απεσόβησε αυτούς τους κινδύνους, μέχρι που τον Δεκέμβριο του 1992 η τότε κυβέρνηση δέχθηκε την κατάργηση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο. Ο Κουρής τοποθετήθηκε αρχηγός ΓΕΑ τον Ιανουάριο του 1982, ενώ τον Δεκέμβριο του 1984 που προήχθη σε πτέραρχος, τοποθετήθηκε αρχηγός ΓΕΕΘΑ όπου παρέμεινε ώς τον Ιούνιο του 1989.

Τον Απρίλιο του 1987, όταν οι Τούρκοι απείλησαν ότι θα εκτελέσουν γεωτρήσεις στο Αιγαίο, ο Παπανδρέου δήλωσε ότι η Ελλάδα θα αντισταθεί σε μια τέτοια ενέργεια και κάλεσε τον Κουρή να τον ενημερώσει για την κατάσταση των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο Κουρής τον διαβεβαίωσε ότι είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε επίθεση στο Αιγαίο ή τη Θράκη. Ο Παπανδρέου, διά της διπλωματικής οδού, ενημέρωσε Αμερικανούς και ΝΑΤΟ ότι η Ελλάδα θα αντιδράσει διά των όπλων σε οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια των Τούρκων. Προ της ελληνικής αποφασιστικότητας οι Τούρκοι σάλπισαν υποχώρηση και η κρίση απετράπη.

Ως απόστρατος πλέον, ο Κουρής επελέγη το 1993 από τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου σε εκλόγιμη θέση βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και τοποθετήθηκε στη συνέχεια υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, με υπουργό τον Γεράσιμο Αρσένη. Συνέβαλε αποφασιστικά από τη θέση αυτή στη διαμόρφωση του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου. Η πολύχρονη συμβολή του πτέραρχου Νίκου Κουρή στα κοινά πέρασε πλέον στην κρίση της Ιστορίας την περασμένη Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018.