Η αίσθηση του ωµού, του ακατέργαστου, είναι αυτή που προσφέρει την υψηλή απόλαυση της θέας από την κλειδαρότρυπα ή της παρακολούθησης µε το αυτί στη µεσοτοιχία µε το διπλανό διαµέρισµα της ζωής των άλλων.


Ενας τζογαδόρος πατέρας που καταστρέφει µε το πάθοςτουτηνοικογέ νειά του, µια κόρη πουµένειέγκυοςαπότονκαθηγη τήτηςκαιεκείνοςαρνείται κάθε σχέσηενώ ηαρραβωνι αστικιάτουσπεύδειπρος υπεράσπισήτουγιαναπερισώσει τοµικροαστικότηςοικοδόµηµα στο οποίο έχειεπενδύσει τοµέλλοντης, έναςπιτσιρικάς που «ερωτεύεται» µεγαλύτερή τουιερόδουλοκαιαποφασίζει νατησώσει απότονκατήφορο δίνοντάς της τοτίµιο όνοµάτου καιφέρνονταςτους γονείςτου σταόρια τηςαποπληξίας.Μερικέ ςαπό τις «Οικογενειακές ιστορίες»τουAlpha,πουβασίζοντ αισεσενάρια, χρησιµοποιούν ηθοποιούς αλλάτοπεριτύλιγµ αείναιησκληρήαισθητική τουριάλιτι.

Ολο µαζίείναι έναείδος πορνότων µικροαστικών ηθών.Αυτό στοοποίο εθίστηκε το τηλεοπτικόκοινό από την εποχήτωνοικογενειακώνξεκατινιασµάτων στα σαλονάκια του Μικρούτσικου –αλήστου µνήµηςτο «Απόκαρδιάς» –αλλά καιπλήθος άλλωνπου προηγήθηκανώσπουφτάσαµεστα µπιγκπραδερικά «κρεοπωλεία».

Φυσικά οι τηλεοπτικές «οικογενειακές ιστορίες» έχουνπάντα happyend. Ο τζογαδόρος πατέρας γιαπαράδειγµα πηγαίνει σεοµάδα απεξάρτησηςµόλις τουτο ζητήσειο γιοςτου καιφυσικά οαρραβωνιαστικόςτηςκόρης βοηθάειοικονοµικάτηνοικογένεια και έτσι σώζεταιτο προικώο σπίτιτης µέλλουσας συζύγου του. Η εργαζόµενη σύζυγος άνεργουκυρίου, η οποία υφίσταται τησεξουαλική παρενόχληση του αφεντικού της υποµονετικά για να µη χάσει τη δουλειάτης, αποφασίζει ναπάει σεδικηγόρο, κερδίζειτη δίκη, παίρνει παχυλήαποζηµίωση και ευτυχής κατόπιν ανοίγει οικογενειακή επιχείρηση και έτσι βολεύεται και ο σύζυγος.

Μα δεν είναιθαύµα! Που συντελείται ευθύς µόλιςαναλάβουν τιςευθύνες τους οι παραστρατήσαντες,µε τη βοήθεια πάντα ειδικών που δίνουν τις µαγικές λύσεις.

Ενας τύπος ριάλιτι που συνδυάζει ιδανικά όλεςτις«ένοχες»απολαύσεις της ηδονοβλεψίας µετα ηθικά διδάγµατα πουεπιβάλλειοµικροαστικός συντηρητισµός καικερασάκι τηλύση τωνπροβληµάτωνπουπροσφέρουν οι παντός είδους ειδικοί και σύγχρονοι «θεραπευτές» τωνκοινωνικών «ελαττωµάτων». Φυσικά,απουσιάζει κάθε εµβάθυνση,κάθεεπεξεργασίαπου µπορεί να απειλήσει µιαευθύγραµµη, ευανάγνωστηπροσέγγισητωνιστοριών, όπωςαν παρακολουθούσελαθραία κάποιοςτον καβγάτων διπλανών του,αγνοώνταςκαιαδιαφορώντας εντέλειγια οτιδήποτεάλλο τους αφορά και µπορεί να σφραγίζει τη συµπεριφορά τους.

Σκηνοθετικό τελετουργικό, ερµηνείες – ο Θεός να τιςκάνει – επιλογή φυσικών χώρων και φωτισµός, όλα υπηρετούν την ακραία διόγκωση τηςτσαλακωµένης, γαστριµαργικής επιφάνειας υποτιθέµενων «ανθρώπωντης διπλανής πόρτας» που προσφέρεται στο φιλοθέαµον ωςακόµηµιατηλεοπτική «εποποιία»ενόςπολίτικλικορέκτµικροαστισµού.