ΖΩΓΡΑΦΟΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στην Αθήνα.

ΖΕΙ: Στην όμορφη Πλάκα.

ΑΚΟΥΕΙ: Πιατσόλα.

ΠΙΣΤΕΥΕΙ: Κανέναν…

ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ: Να ζει περισσότερο χρόνο στο χωριό στη Ζάκυνθο.

ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ: Όλες τις ώρες…

Το ποδήλατο κυριαρχεί στους νέους πίνακες της ζωγράφου Κατερίνας Μαρούδα, η

οποία αυτό τον καιρό εργάζεται πυρετωδώς και με πάθος για την επόμενη έκθεσή

της. Ευαίσθητη, ήρεμη, ζει ανάμεσα στην Αθήνα, στην Πάτρα και στη Ζάκυνθο,

τόπο καταγωγής του πατέρα της Δημήτρη Μαρούδα. Αφιερώνεται στη δουλειά της.

Λατρεύει τους ανθρώπους, αλλά και τον… σκύλο της, τον Φλόρενς. Και,

προπαντός, αγωνίζεται, μέσα από τους πίνακές της, να κινητοποιήσει το συναίσθημα…

ΕΡ.: Πότε ξεκινήσατε τη ζωγραφική;

ΑΠ.: Από παιδί.

ΕΡ.: Ζωγραφίζατε καλά;

ΑΠ.: Όπως όλα τα παιδιά…

ΕΡ.: Σκεφθήκατε να γίνετε κάτι άλλο στη ζωή σας;

ΑΠ.: Αρχικώς πήγαινα για γιατρός.

ΕΡ.: Και στην πορεία;

ΑΠ.: Ξαφνικά, πήγα στην Καλών Τεχνών.

ΕΡ.: Σας επηρέασε;

ΑΠ.: Το ταξίδι στα Κύθηρα.

ΕΡ.: Μετά;

ΑΠ.: Ήρθε η Φλωρεντία…

ΕΡ.: Ο πατέρας σας ήταν δημοσιογράφος. Πώς και δεν σκεφθήκατε να τον ακολουθήσετε;

ΑΠ.: Το σκέφθηκα κάποτε. Θα με ενδιέφερε το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ.

ΕΡ.: Σας τράβηξε όμως η ζωγραφική…

ΑΠ.: Προτιμούσα να δουλεύω μόνη μου.

ΕΡ.: Η πρώτη σας έκθεση;

ΑΠ.: Το ’83 στην γκαλερί «Μέδουσα».

ΕΡ.: Εκθέσατε;

ΑΠ.: Έργα μεγάλων διαστάσεων και γυμνά.

ΕΡ.: Οι κριτικές;

ΑΠ.: Ορισμένους πείραξαν τα γυμνά.

ΕΡ.: Εσάς σας ενόχλησε αυτό;

ΑΠ.: Θα με πείραζε αν έγραφαν ότι «ζωγραφίζω ωραία λουλούδια»!

ΕΡ.: Στην «εκτός των τειχών» Ελλάδα;

ΑΠ.: Πρώτα, στη Θεσσαλονίκη, το ’85, στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Και το ’86 στην Αλεξανδρούπολη.

ΕΡ.: Τι σας έμεινε;

ΑΠ.: Εντυπωσιάσθηκα από τον κόσμο της Θράκης.

ΕΡ.: Στο εξωτερικό;

ΑΠ.: Πρώτη έκθεση στη Γερμανία ­ στην Κολωνία ­ το ’87.

ΕΡ.: Θα εκθέσατε και στον τόπο καταγωγής του πατέρα σας…

ΑΠ.: Ασφαλώς, στην όμορφη Ζάκυνθο.

ΕΡ.: Από πού…. αγναντεύετε το Ιόνιο;

ΑΠ.: Από το σπίτι στο Κοιλιωμένο.

ΕΡ.: Σας διεκδικεί όμως και η Πάτρα…

ΑΠ.: Καλοί φίλοι και μουσική…

ΕΡ.: Η τελευταία σας έκθεση;

ΑΠ.: Ήταν το ’98, με έργα που απεικόνιζαν ρόδα και ταύρους.

ΕΡ.: Ετοιμάζεστε;

ΑΠ.: Για την επόμενη έκθεση, το 2000.

ΕΡ.: Θέμα;

ΑΠ.: Τα ποδήλατα.

ΕΡ.: Πώς έτσι;

ΑΠ.: Τα ποδήλατα εκτός του ότι σε πάνε κάπου, έχουν ρόδες, καμπύλες τροχιές…

ΕΡ.: Και, λοιπόν;

ΑΠ.: Στη φύση ταιριάζουν οι καμπύλες και οι κύκλοι…

ΕΡ.: Δεν σας ταιριάζουν οι ευθείες;

ΑΠ.: Η ευθεία γραμμή, τα τετράγωνα και τα τρίγωνα έχουν έναν ορθολογισμό. Δεν

με ενδιαφέρουν. Θέλω να κινητοποιήσω το συναίσθημα…

ΕΡ.: Αγαπημένο σας χρώμα;

ΑΠ.: Το κόκκινο.

ΕΡ.: Και, η μουσική;

ΑΠ.: Έχω ξαναρχίσει μαθήματα…

ΕΡ.: Σε τι;

ΑΠ.: Μαθήματα πιάνου και…

ΕΡ.: Κι άλλα μαθήματα;

ΑΠ.: Χορού!

ΕΡ.: Πάτε σε σχολή;

ΑΠ.: Ναι, και χορεύουμε τανγκό, βαλς και τσα-τσα-τσα…

ΕΡ.: Πολλά τα ενδιαφέροντα…

ΑΠ.: Στην τέχνη…

ΕΡ.: Αν δεν ζούσατε στην Αθήνα;

ΑΠ.: Θα ήθελα να μείνω στη Νέα Υόρκη.