Η ευρωπαϊκή πορεία των Βαλκανίων είναι ο τελικός στόχος –στην πράξη όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Μια πρόσφατη συζήτηση στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins της Ουάσιγκτον, με τη συμμετοχή πρώην ευρωπαίων αξιωματούχων, έδειξε πως, παρά τις καλές προθέσεις και τα πρώτα θετικά βήματα, η ενσωμάτωση της περιοχής είναι μάλλον μια δύσκολη υπόθεση –κυρίως λόγω των βασικών μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν από τις έξι χώρες που φιλοδοξούν να ξεκινήσουν τις ενταξιακές διαδικασίες.

Την περασμένη Τρίτη, οι υπουργοί Εσωτερικών των βαλκανικών χωρών συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο και τον Τζούλιαν Κινγκ, τους επιτρόπους μετανάστευσης και ασφάλειας αντίστοιχα. Κύριο θέμα; Η αποτελεσματική διαχείριση των συνόρων, η εξάλειψη των παράνομων μεταναστευτικών ρευμάτων, η προσφυγική κρίση. Και από δίπλα, η τρομοκρατία, ο βίαιος πολιτικός εξτρεμισμός και το λαθρεμπόριο όπλων. Ολα τους αποτελούν κομμάτια ενός μεγαλύτερου παζλ, το οποίο οι χώρες πρέπει να συμπληρώσουν για να μπορεί η ευρωπαϊκή τους πορεία να έχει ουσιαστική προοπτική.

Αυτή η συζήτηση είναι πιο κοντά απ’ όσο ίσως φαίνεται. Το ερώτημα που προκύπτει, με αφορμή και την αυριανή έκτακτη σύνοδο για το Προσφυγικό, αφορά και τα Δυτικά Βαλκάνια: θα δεχτούν οι χώρες της περιοχής, εφόσον τους ζητηθεί, να φιλοξενήσουν «περιφερειακά κέντρα αποβίβασης»; Πληροφορίες θέλουν την Αλβανία, το Κόσοβο, την ΠΓΔΜ και τη Σερβία έτοιμες να συμφωνήσουν, όχι μόνο λόγω της οικονομικής ενίσχυσης που θα λάβουν, αλλά και γιατί, με αυτόν τον τρόπο, διεκδικούν ως αντάλλαγμα την προοπτική ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Στη συζήτηση υπάρχει και ελληνική ανάμειξη. Από τη μια, η συμφωνία Αθήνας και Σκοπίων για το Ονοματολογικό έλυσε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των βόρειων γειτόνων σχετικά με τις σχέσεις τους με την Ευρωπαϊκή Ενωση –κάτι που έγινε φανερό τόσο από τις δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων όσο και από την παρουσία της Φεντερίκα Μογκερίνι κατά την υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες. Από την άλλη, οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Αλβανικού, που –όπως φαίνεται –είναι προχωρημένες, μπορεί να εξασφαλίσουν στον Εντι Ράμα έναν ακόμα σύμμαχο για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του –αν και, στην περίπτωση της Αλβανίας, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι σχέσεις με την Τουρκία.